Job 29
1 And Job continued to take up his parable, and said,
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
