Job 29
1 And Job continued to take up his parable, and said,
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
