Job 29
1 And Job continued to take up his parable, and said,
Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:
2 Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;
Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;
3 When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;
Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;
4 As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:
Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;
5 When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;
Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;
6 When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!
Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!
7 When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:
Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,
8 Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;
Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;
9 Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:
Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;
10 The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.
Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.
11 For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;
Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:
12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.
Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.
Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.
14 I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.
Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.
15 Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.
Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.
16 A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.
Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.
17 And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.
Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.
18 And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.
Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:
19 My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.
Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
20 My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”
Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.
21 Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel
Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.
22 After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].
Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.
23 And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.
Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.
24 I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.
Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.
25 I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.
Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.
