Job 29
1 And Job continued to take up his parable, and said,
Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
2 Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;
“O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
3 When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;
sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
4 As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:
O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
5 When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;
sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
6 When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!
sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
7 When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:
Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
8 Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;
ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
9 Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:
Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
10 The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.
Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
11 For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;
Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.
tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.
Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
14 I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.
Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
15 Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.
Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
16 A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.
Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
17 And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.
Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
18 And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.
Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
19 My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.
Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
20 My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”
Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
21 Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel
Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
22 After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].
Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
23 And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.
Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
24 I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.
Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
25 I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.
Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
