Job 23
1 Then answered Job, and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2 Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.
Magpahanggang ngayo'y mapanghimagsik ang aking daing: ang bugbog sa akin ay lalong mabigat kaysa aking hibik.
3 Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!
Oh mano nawang maalaman ko kung saan ko masusumpungan siya, upang ako'y dumating hanggang sa kaniyang likmuan!
4 I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.
Aking aayusin ang aking usap sa harap niya, at pupunuin ko ang aking bibig ng mga pangangatuwiran.
5 I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.
Aking malalaman ang mga salita na kaniyang isasagot sa akin, at matatalastas ko kung ano ang kaniyang sasabihin sa akin.
6 Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.
Makikipagtalo ba siya sa akin sa kalakhan ng kaniyang kapangyarihan? Hindi; kundi pakikinggan niya ako.
7 There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.
Doo'y makapangangatuwiran sa kaniya ang matuwid; sa gayo'y maliligtas ako magpakailan man sa aking hukom.
8 But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;
Narito, ako'y nagpapatuloy, nguni't wala siya; at sa dakong likuran, nguni't hindi ko siya mamataan:
9 When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.
Sa kaliwa pagka siya'y gumagawa, nguni't hindi ko mamasdan siya: siya'y nagkukubli sa kanan, na hindi ko makita siya.
10 But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.
Nguni't nalalaman niya ang daang aking nilalakaran; pagka kaniyang nasubok ako ay lalabas akong parang ginto.
11 On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.
Ang aking paa ay sumunod na lubos sa kaniyang mga hakbang. Ang kaniyang daan ay aking iningatan, at hindi ako lumiko.
12 From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.
Ako'y hindi humiwalay sa utos ng kaniyang mga labi; aking pinagyaman ang mga salita ng kaniyang bibig ng higit kay sa aking kailangang pagkain.
13 But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.
Nguni't siya'y sa isang akala, at sinong makapagpapabalik sa kaniya? At kung ano ang ninanasa ng kaniyang kaluluwa siya nga niyang ginagawa.
14 For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.
Sapagka't kaniyang isinasagawa ang itinakda sa akin: at maraming gayong mga bagay ang nasa kaniya.
15 Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.
Kaya't ako'y nababagabag sa kaniyang harapan; pagka aking binubulay, ay natatakot ako sa kaniya.
16 Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;
Dahil sa pinapanglupaypay ng Dios ang aking puso, at binagabag ako ng Makapangyarihan sa lahat:
17 Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.
Sapagka't hindi ako inihiwalay sa harap ng kadiliman, ni tinakpan man niya ang salimuot na kadiliman sa aking mukha.
