Job 23
1 Then answered Job, and said,
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.
Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?
3 Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!
Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.
4 I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.
Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.
5 I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.
Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.
6 Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.
Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.
7 There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.
Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.
8 But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;
Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.
9 When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.
Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,
10 But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.
Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.
11 On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.
Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.
12 From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.
Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.
13 But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.
Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:
14 For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.
Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.
15 Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.
Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.
16 Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;
Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.
17 Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.
Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.
