Job 23

1 Then answered Job, and said,

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.

امروز نیز شکایتم تلخ است، و با وجود ناله‌ام، دست او بر من سنگین است.

3 Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!

4 I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.

و دعوی خود را ارائه می‌دادم و دلایل خود را به او می‌گفتم

5 I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.

و پاسخهایی را که به من می‌داد می‌شنیدم و می‌دانستم از من چه می‌خواهد.

6 Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.

آیا او با تمام قدرتش با من مخالفت می‌کرد؟ نه، بلکه با دلسوزی به حرفهایم گوش می‌داد

7 There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.

و شخص درستکاری چون من می‌توانست با او گفتگو کند و او مرا برای همیشه تبرئه می‌کرد.

8 But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;

ولی جستجوی من بی‌فایده است. به شرق می‌روم، او آنجا نیست. به غرب می‌روم، او را نمی‌یابم.

9 When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.

هنگامی که به شمال می‌روم، اعمال او را می‌بینم، ولی او را در آنجا پیدا نمی‌کنم. به جنوب می‌روم، اما در آنجا نیز نشانی از وی نیست.

10 But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.

او از تمام کارهای من آگاه است و اگر مرا در بوتهٔ آزمایش بگذارد مثل طلای خالص، پاک بیرون می‌آیم.

11 On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.

من وفادارانه از خدا پیروی کرده‌ام و از راه او منحرف نشده‌ام.

12 From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.

از فرامین او سرپیچی نکرده‌ام و کلمات او را در سینه‌ام حفظ نموده‌ام.

13 But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.

او هرگز عوض نمی‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند او را از آنچه قصد کرده است منصرف نماید. او هر چه اراده کند انجام می‌دهد.

14 For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.

بنابراین هر چه برای من در نظر گرفته است به سرم خواهد آورد، زیرا سرنوشت من در اختیار اوست.

15 Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.

به همین دلیل از حضور او می‌ترسم و وقتی به این چیزها فکر می‌کنم از او هراسان می‌شوم.

16 Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;

خدای قادر مطلق جرأت را از من گرفته است و با تاریکی ترسناک و ظلمت غلیظ مرا پوشانده است.

17 Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.