Job 23

1 Then answered Job, and said,

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:

2 Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.

«هەروەها ئەمڕۆش سکاڵاکەم جەرگبڕە؛ لەگەڵ ناڵینم دەستی خودا لەسەرم هەر قورسە.

3 Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!

خۆزگە دەمزانی چۆن پێی بگەم؛ دەهاتمە لای نشینگەکەی!

4 I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.

بە ڕێکوپێکی کێشە دەخەمە بەردەمی، دەمم پڕ دەکەم لە بەهانە،

5 I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.

هەتا بزانم چۆن وەڵامم دەداتەوە و لەوە تێبگەم کە پێم دەڵێت.

6 Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.

ئایا بە زۆری هێز مشتومڕم لەگەڵ دەکات؟ نەخێر، بەڵکو پەلکێشی دادگام ناکات.

7 There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.

لەوێ کەسی ڕاست بەهانەی بۆ دەهێنایەوە و بۆ هەتاهەتایە لە دەست دادەورەکەم دەرباز دەبووم.

8 But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;

«بەڵام ئەگەر بەرەو ڕۆژهەڵات بچم لەوێ نییە، بەرەو ڕۆژئاواش هەستی پێ ناکەم.

9 When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.

کاتێک لە باکوور کار دەکات، بەرچاوم ناکەوێت؛ کاتێک بەرەو باشوور دەسووڕێتەوە، نایبینم.

10 But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.

بەڵام ڕێگام دەزانێت، دوای ئەوەی تاقیم دەکاتەوە وەک زێڕ دەردەچم.

11 On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.

پێیەکانم بە هەمان هەنگاوی ئەو ڕۆیشتوون، ڕێگای ئەوم گرتەبەر و لام نەدا.

12 From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.

لە فەرمانەکانی زمانی ئەو لام نەداوە؛ لە نانی پێویستی خۆم زیاتر قسەکانی دەمی ئەوم لە گەنجینەی دڵم هەڵگرتووە.

13 But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.

«بەڵام ئەو تاک و تەنهایە و کێ ڕێی لێ دەگرێت؟ ئەوەی ئارەزووی لێ بێت، دەیکات.

14 For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.

فەرزی خۆی لە دژی من جێبەجێ دەکات، پلانی وەک ئەمانەش زۆرە لەلای.

15 Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.

لەبەر ئەوە لەبەردەمی دەتۆقم؛ سەرنج دەدەم و لێی دەترسم.

16 Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;

خودا دڵی بێهێز کردم؛ توانادارەکە منی تۆقاند.

17 Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.

لەگەڵ ئەوەشدا تاریکی و تەمە چڕەکەش کە ڕوخساری داپۆشیم بێدەنگم ناکات.