Job 22
1 Then answered Eliphaz the Themanite, and said,
Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
2 Can a man be serviceable unto God? Truly the intelligent is serviceable unto himself.
Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.
3 Is it any pleasure to the Almighty that thou art righteous? or is it any gain to him, that thou makest thy ways perfect?
Is het voor den Almachtige nuttigheid, dat gij rechtvaardig zijt; of gewin, dat gij uw wegen volmaakt?
4 Is it out of fear of thee that he will reproach thee? or go with thee into judgment?
Is het om uw vreze, dat Hij u bestraft, dat Hij met u in het gericht komt?
5 Is not thy evil great? and no end to thy iniquities?
Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?
6 For thou hast taken a pledge from thy brothers for nought, and stripped the naked of their clothing.
Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de klederen der naakten hebt gij uitgetogen.
7 Thou hast not given water to the weary to drink, and from the hungry thou hast withholden bread.
Den moede hebt gij geen water te drinken gegeven, en van den hongerige hebt gij het brood onthouden.
8 But as for the man of a strong arm, he obtained the land, and the highly honored could dwell therein.
Maar was er een man van geweld, voor dien was het land, en een aanzienlijk persoon woonde daarin.
9 Widows hast thou sent away empty, and the arms of the fatherless have been broken.
De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.
10 Therefore are snares round about thee, and sudden dread terrifieth thee.
Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk beroerd.
11 Or seest thou not the darkness? and the abundance of water which covereth thee?
Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.
12 Is not God in the height of heaven? and beholding the highest elevation of the stars, however high they are?
Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.
13 But thou sayest, “What doth God know? can he judge behind the darkness?
Daarom zegt gij: Wat weet er God van? Zal Hij door de donkerheid oordelen?
14 Thick clouds are a covering for him, so that he will not see; and he walketh along on the circle of heaven.”
De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.
15 Wilt thou [thus] observe the path of ancient times which the men of injustice have trodden?
Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden betreden hebben?
16 Who were shrivelled up before their time, whose foundation was flooded away like a river;
Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed is over hun grond uitgestort;
17 Who said unto God, “'Depart from us:” and what wrought the Almighty for them?
Die zeiden tot God: Wijk van ons! En wat had de Almachtige hun gedaan?
18 And yet it was he that filled their houses with good things; but the counsel of the wicked be [still] far from me.
Hij had immers hun huizen met goed gevuld; daarom is de raad der goddelozen verre van mij.
19 The righteous will see it, and be glad; and the innocent will laugh them to scorn.
De rechtvaardigen zagen het, en waren blijde, en de onschuldige bespotte hen;
20 “Is not he destroyed that rose up against us, and hath not the fire consumed what they had left?”
Dewijl onze stand niet verdelgd is, maar het vuur hun overblijfsel verteerd heeft.
21 Do but become acquainted with him, and be at peace: thereby will happiness come unto thee.
Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.
22 Do but accept instruction from his mouth, and lay up his saying in thy heart.
Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.
23 If thou return to the Almighty, thou shalt be built up, so thou wilt but remove wrong-doing far away from thy tents.
Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe het onrecht verre van uw tenten.
24 And throw down in the dust precious metals, and [the gold of] Ophir to the stones of the brooks:
Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij den rotssteen der beken;
25 Then will the Almighty be thy precious metal, and brightly-shining silver unto thee.
Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;
26 For then wilt thou have in the Almighty thy delight, and thou canst lift up unto God thy face.
Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot God uw aangezicht opheffen.
27 Thou wilt make entreaty unto him, and he will hear thee, and thy vows wilt thou pay.
Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij zult uw geloften betalen.
28 And if thou decree a thing, it will be fulfilled unto thee; and upon thy ways the light will shine.
Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.
29 For when men are brought low, thou wilt say, Pride [hath done it]; but those of lowly eyes [God] will help.
Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.
30 He will even deliver him who is not guiltless: and thou wilt be delivered by the purity of thy hands.
Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt bevrijd door de zuiverheid uwer handen.
