Job 19
1 Then answered Job, and said,
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 How long will ye grieve my soul, and crush me with words?
“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
3 These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed when ye show yourselves as strangers to me.
Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
4 Yea, if it be indeed that I have erred, let my error remain with myself.
Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
5 But if indeed ye wish to magnify yourselves above me, and to prove against me my disgrace:
Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
6 Then know for certain that God hath bent me down, and hath laid his net all around me.
kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
7 Behold, I cry out concerning the violence [done me], but I am not answered: I entreat aloud, but there is no justice.
Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
8 My road hath he fenced up, so that I cannot pass out; and on my paths he placeth darkness.
Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
9 My glory hath he stripped from me, and removed the crown of my head.
Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
10 He hath pulled me down on every side, and I am going hence; and he hath rooted up like a tree my hope.
Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
11 He hath also kindled against me his wrath, and he counteth me with himself as one of his adversaries.
Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
12 Altogether come on his troops, and make level against me their way, and encamp round about my tent.
Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
13 My brothers hath he removed far from me, and my acquaintance are entirely estranged from me.
Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
14 My near of kin have withdrawn, and those befriended by me have forgotten me.
Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
15 Ye that sojourn in my house, and my maid-servants, regard me as a stranger: an alien am I become in their eyes.
Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
16 I call for my servant, but he will not answer, though I were to entreat him with my mouth.
Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
17 My breath is become nauseous to my wife, and my caressing, to the children of my own body.
Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
18 Yea, children even despise me: I rise up, but they speak against me.
Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
19 All that have had my confidence abominate me; and those whom I have loved are turned against me.
Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
20 To my skin and to my flesh my bones do cleave, and I must sustain myself with the gums of my teeth.
Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
21 Spare me, spare me, O ye, my friends; for the hand of God hath touched me.
Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
22 Why will ye persecute me as God [hath done], and will never be satisfied with my flesh?
Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
23 Oh who would but grant, that my words might be written down! oh who would grant that they were entered in a book!
O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
24 That they were hewn with an iron pen and [blackened with] lead for eternity in the hard rock!
O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
25 And well I know that my redeemer liveth, and that he will remain as the last after the creatures of the dust [are passed away];
Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
26 And after my skin is cut to pieces will this be: and then freed from my body shall I behold God;
pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
27 Whom I shall myself behold to my happiness, and whom my eyes will see, and not as a stranger, [when even] my reins are consumed within my bosom.
Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
28 But if ye should say, How will we pursue him? seeing the root of the matter is found in me:
Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
29 Then have dread for yourselves of the sword; for the wrath [which ye excite] is an iniquity that bringeth the sword; in order that ye may know there is one that judgeth [in the world].
matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
