Job 17
1 My spirit is broken, my days are cut short, the grave is ready for me.
Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako.
2 Yet truly those that mock are with me, and on their offendings must my eye rest.
Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit.
3 And thou, [Creator!] attend, I pray thee, be my surety with thyself: who else is there that would strike hands with me?
Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako?
4 For thou hast concealed their heart against intelligence: therefore art thou not exalted [through them].
Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas.
5 Every one of them speaketh deceptively to his friends: may also the eyes of his children fail.
Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog.
6 And he hath placed me here as a by-word unto nations; and I become openly as a place of abomination.
Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong.
7 Therefore is my eye dim from vexation, and my limbs are all of them like a shadow.
Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong.
8 Upright men must be astonished at this, and the innocent must arouse himself against the hypocrite.
Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios.
9 Yet will the righteous hold firmly on to his way; and he that is clean of hands will acquire additional strength.
Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on.
10 But all of you, do only return, and come but [to me]: and yet I shall not find among you one wise man.
Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an.
11 My days are past, my resolves are broken off, [even the thoughts]—the possessions of my heart.
Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing.
12 These would change the night into day, the light as near in the presence of darkness.—
Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan.
13 When I hope for the nether world as my house; in the darkness have I spread my couch; (Sheol h7585)
Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; (Sheol h7585)
14 When I call to corruption, Thou art my father: Thou art my mother, and my sister, to the worms.
Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye;
15 Ay, where is then my hope? as for my hope, who will see it [fulfilled]?
Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana?
