Job 16
1 Then answered Job, and said,
Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
2 I have heard many things such as these: troublesome comforters are ye all.
Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
3 Shall there be any end to words of wind? or what compelleth thee that thou shouldst answer?
I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
4 I also could well speak as ye do: if your soul were but in my soul's stead, I could overwhelm you with words, and could shake my head at you.
Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
5 But I would strengthen you with my mouth, and the condolence of my lips should restrain [your grief].
Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
6 Though I were to speak, my pain would not be restrained; and though I should forbear, what will go away from me?
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
7 But now he hath made me weary: thou hast made desolate all my company.
A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
8 And thou hast filled me with wrinkles, they are my witnesses; and my leanness riseth up for me, giveth its testimony to my face.
Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
9 In his wrath he teareth me to pieces, and assaileth me: he gnasheth over me with his teeth; my adversary sendeth threatening looks at me.
Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
10 They now open wide against me their mouth; reproachfully they smite my cheek: altogether do they assemble against me.
Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
11 God hath surrendered me to the unjust, and cast me down into the hands of the wicked.
Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
12 I was at ease, but he hath crushed me; he hath also grasped me by the neck, and shaken me to pieces, and set me up unto himself as a mark;
Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
13 His archers encompass me round about; he cleaveth my reins sunder, and doth not pity; he poureth out upon the ground my gall;
Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14 He breaketh me down with breach upon breach; he runneth against me like a mighty man.
Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15 Sackcloth have I sewed upon my skin, and my horn I roll in the dust.
Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16 My face gloweth from weeping, and on my eyelids resteth the shadow of death:
Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17 Not because any violence is in my hands, and while my prayer is pure.
Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
18 Earth! do thou not cover up my blood, and let no place restrain my cry.
O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19 Even now, behold, my witness is in the heavens, and one that testifieth for me is on high.
Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20 Are my friends my defenders? unto God my eye poureth out [its tears].
O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21 And oh that a man might plead with God, as one son of earth with the other!
Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22 For when the numbered years are passed, then must I travel a path whence I cannot return.
Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
