Ezekiel 5

1 And thou, son of man, take unto thyself a sharp sword, a barber's razor shalt thou take for it unto thyself, and cause it to pass over thy head and over thy beard: then take unto thee balances for weighing, and divide the hair.

Και συ, υιέ ανθρώπου, λάβε εις σεαυτόν μάχαιραν κοπτεράν· θέλεις λάβει εις σεαυτόν ξυράφιον κουρέως και θέλεις περάσει αυτό επί την κεφαλήν σου και επί τον πώγωνά σου. Λάβε έπειτα εις σεαυτόν πλάστιγγας ζυγίων και διαίρεσον αυτά.

2 One third part shalt thou burn with fire in the midst of the city, when the days of the siege are completed; and thou shalt take another third part, and smite [it] round about it with the sword; and the other third part shalt thou scatter to the wind: and I will draw out a sword after the same.

Το τρίτον θέλεις καύσει εν πυρί εν τω μέσω της πόλεως, ενώ αι ημέραι της πολιορκίας συμπληρούνται· και το τρίτον θέλεις λάβει και κατακόψει κύκλω αυτής εν μαχαίρα· και το τρίτον θέλεις διασκορπίσει εις τον αέρα· και εγώ θέλω γυμνώσει μάχαιραν όπισθεν αυτών.

3 And take thence a few in number, and tie them up in the corners of thy garment.

Και εκ τούτων θέλεις λάβει έτι ολίγας τινάς και δέσει αυτάς εις τα κράσπεδά σου.

4 And from these again shalt thou take some, and cast them into the midst of the fire, and burn them in the fire: therefrom shall a fire go forth unto all the house of Israel.

Έπειτα λάβε έτι εκ τούτων και ρίψον αυτάς εις το μέσον του πυρός και κατάκαυσον αυτάς εν πυρί· εντεύθεν θέλει εξέλθει πυρ εις πάντα τον οίκον Ισραήλ.

5 Thus hath said the Lord Eternal, This is Jerusalem, which I had set it in the midst of the nations and countries that are round about her.

Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Αύτη είναι η Ιερουσαλήμ· εγώ έθεσα αυτήν εν μέσω των εθνών και των πέριξ αυτής τόπων.

6 But she rebelled against my ordinances more wickedly than the nations, and against my statutes, more than the countries that are round about her; for my ordinances they have despised, and as for my statutes, they have not walked in them.

Αλλ' αυτή μετήλλαξε τας κρίσεις μου εις ανομίαν χειρότερα παρά τα έθνη, και τα διατάγματά μου χειρότερα παρά τους τόπους τους πέριξ αυτής· διότι απέρριψαν τας κρίσεις μου και τα διατάγματά μου· δεν περιεπάτησαν εν αυτοίς.

7 Therefore thus hath said the Lord Eternal, Because ye have given yourselves up to evil more than the nations that are round about you, have not walked in my statutes, and have not executed my ordinances, and not even acted according to the ordinances of the nations that are round about you:

Όθεν ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Επειδή σεις υπερέβητε τα έθνη τα πέριξ υμών και δεν περιεπατήσατε εν τοις διατάγμασί μου και τας κρίσεις μου δεν εξετελέσατε αλλ' ουδέ κατά τας κρίσεις των εθνών των πέριξ υμών επράξατε,

8 Therefore thus hath said the Lord Eternal, Behold, I, also I am against thee, and I will execute judgments in the midst of thee before the eyes of the nations.

Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, και εγώ είμαι εναντίον σου και θέλω εκτελέσει κρίσεις εν μέσω σου ενώπιον των εθνών.

9 And I will do in thee that which I have never done, and the like of which I will never do any more, because of all thy abominations.

Και θέλω κάμει εις σε εκείνο το οποίον δεν έκαμον, ουδέ θέλω κάμει ποτέ όμοιον τούτου, διά πάντα τα βδελύγματά σου.

10 Therefore fathers shall devour their children in the midst of thee, and children shall devour their fathers: and I will execute judgments on thee, and I will scatter all thy remnant unto all the winds.

Διά τούτο οι πατέρες θέλουσι φάγει τα τέκνα αυτών εν μέσω σου και τα τέκνα θέλουσι φάγει τους πατέρας αυτών· και θέλω εκτελέσει κρίσεις εις σέ· άπαν δε το υπόλοιπόν σου θέλω διασκορπίσει εις πάντα άνεμον.

11 Therefore, as I live, saith the Lord Eternal, Surely, because thou hast made unclean my sanctuary with all thy detestable things, and with all thy abominations: therefore will I also diminish [thee]; and my eye shall not show pity, and I also will not spare.

Διά τούτο, ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, εξάπαντος, επειδή συ εμίανας τα άγιά μου με πάσας τας μιαράς πράξεις σου και με πάντα τα βδελύγματά σου, και εγώ λοιπόν θέλω σε συντρίψει· και ο οφθαλμός μου δεν θέλει φεισθή, και εγώ δεν θέλω σε ελεήσει.

12 A third part of thee shall die through the pestilence, and come through famine to their end in the midst of thee; and another third part shall fall by the sword round about thee; and the other third part will I scatter unto all the winds, and a sword will I draw out after them.

Το τρίτον σου θέλουσιν αποθάνει υπό λοιμού και θέλουσιν αναλωθή εν μέσω σου υπό πείνης· και το τρίτον θέλουσι πέσει κύκλω σου υπό ρομφαίας· το δε άλλο τρίτον θέλω διασκορπίσει εις πάντα άνεμον και θέλω γυμνώσει μάχαιραν όπισθεν αυτών.

13 Thus shall my anger be accomplished, and I will cause my fury to rest upon them, and I will satisfy myself: and they shall know that I the Lord have spoken it in my zeal, when I have let out all my fury on them.

Και θέλει συντελεσθή ο θυμός μου και θέλω αναπαύσει την οργήν μου επ' αυτούς και θέλω ευχαριστηθή· και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος ελάλησα εν τω ζήλω μου, όταν συντελέσω κατ' αυτών την οργήν μου.

14 Yea, I will render thee a ruin, and a disgrace among the nations that are round about thee, before the eyes of every one that passeth by.

Και θέλω σε καταστήσει έρημον και όνειδος μεταξύ των εθνών των κύκλω σου, ενώπιον παντός διαβαίνοντος.

15 And she shall be a disgrace and a taunt, a warning and an astonishment unto the nations that are round about thee, when I execute judgments on thee in anger and in fury and in furious chastisements, —I the Lord have spoken it, —

Και θέλεις είσθαι όνειδος και παίγνιον, διδασκαλία και θάμβος, εις τα έθνη τα κύκλω σου, όταν εκτελέσω κρίσεις εις σε εν θυμώ και εν οργή και μετ' επιτιμήσεων οργής· εγώ ο Κύριος ελάλησα.

16 When I send out among them the dreadful arrows of famine, which [ever] were the cause of destruction, which I will send out to destroy you; and I will increase the famine upon you, and will break unto you the staff of bread:

Όταν εξαποστείλω επ' αυτούς τα κακά βέλη της πείνης τα εξολοθρευτικά, τα οποία θέλω εξαποστείλει διά να σας εξολοθρεύσω, θέλω επαυξήσει έτι την πείναν εις εσάς και θέλω συντρίψει εις εσάς το υποστήριγμα του άρτου.

17 So will I let loose over you famine and wild beasts, and they shall make thee childless; and pestilence and blood shall pass through thee; and the sword will I bring over thee. I the Lord have spoken it.

Και θέλω εξαποστείλει εφ' υμάς πείναν και θηρία κακά και θέλουσι σε ορφανίσει, και λοιμός και αίμα θέλουσι περάσει διά σου, και θέλω φέρει ρομφαίαν επί σέ· εγώ ο Κύριος ελάλησα.