Daniel 9
1 In the first year of Darius the son of Achashverosh, of the seed of the Medes, who was made king over the kingdom of the Chaldeans,
Sa nahaunang tuig ni Dario, ang anak nga lalake ni Asuero, sa kaliwat sa mga Medianhon, nga gihimong hari sa tibook nga gingharian sa mga Caldeahanon,
2 In the first year of his reign, I Daniel searched in the books for understanding concerning the number of the years whereof the word of the Lord had come to Jeremiah the prophet, that he would let pass full seventy years over the ruins of Jerusalem.
Sa nahaunang tuig sa iyang pagmando, ako, si Daniel nakasabut pinaagi sa mga basahon sa gidaghanon sa mga tuig nga tungod niana miabut ang pulong ni Jehova kang Jeremias nga manalagna, mahitungod sa pagkatuman sa pagkalumpag sa Jerusalem, bisan sa tapus ang kapitoan ka tuig.
3 And I directed my face unto the Lord God, to ask by prayer and supplications, with fasting, and in sackcloth, and ashes.
Ug akong gipaatubang ang akong nawong sa Ginoo nga Dios, sa pagpangita kaniya pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpangaliyupo, uban ang pagpuasa ug pagsaput sa sako ug mga abo.
4 And I prayed unto the Lord my God, and made my confession, and said, O Lord, the great and terrible God, who keepeth the covenant and kindness to those that love him, and to those that keep his commandments:
Ug ako nag-ampo kang Jehova nga akong Dios, ug nanugid kaniya ug miingon: Oh Ginoo, ang daku ug makahaladlok nga Dios, nga nagatuman sa tugon ug mahigugmaong-kalolot kanila nga nahagugma kaniya ug kanila nga nagabantay sa iyang mga sugo,
5 We have sinned, and have committed iniquity, and have done wickedly, and have rebelled, and have departed from thy commandments and from thy ordinances;
Kami nanagpakasala, ug nanaghimo sa mga kadautan, ug nanagbuhat sa kangil-aran, ug mingsukol kami, bisan pa sa pagtalikod gikan sa imong mga sugo ug gikan sa imong mga tulomanon;
6 Nor have we hearkened unto thy servants the prophets, who spoke in thy name to our kings, our princes, and our fathers, and to all the people of the land.
Ni managpatalinghug kami sa imong mga alagad nga mga manalagna, nga nanagsulti sa imong ngalan sa among mga hari, sa among mga principe, ug sa among mga amahan, ug sa tibook katawohan sa yuta.
7 Thine, O Lord, is the righteousness, but unto us belongeth the shame of face, as it is this day, —to the men of Judah, and to the inhabitants of Jerusalem, and unto all Israel, those that are near, and those that are far off, through all the countries whither thou hast driven them, because of their trespass which they have trespassed against thee.
Oh Ginoo, ang pagkamatarung imo man, apan kanamo mao ang kasamok sa nawong, ingon sa nakita mo niining adlaaw; mao man sa mga tawo sa Juda, ug sa mga pumoluyo sa Jerusalem, ug sa tibook nga Israel, sa haduol ug sa halayo, sa tanan nga mga yuta diin mo sila papahawaa, tungod sa ilang kasal-anan nga ilang nangahimo batok kanimo.
8 O Lord, to us belongeth the shame of face, to our kings, to our princes, and to our fathers; because we have sinned against thee.
Oh Ginoo, naangkon namo ang kalibug sa nawong sa among mga hari, sa among mga principe, ug sa among mga amahan, tungod kay nanagpakasala kami batok kanimo.
9 To the Lord our God belong mercies and pardonings; for we have rebelled against him;
Iya kang Jehova nga among Dios ang mga kalooy ug ang pagpasaylo; kay kami mingsukol man kaniya;
10 And we have not obeyed the voice of the Lord our God, to walk in his laws, which he set before us through means of his servants the prophets.
Kami wala managtuman sa tingog ni Jehova nga among Dios, sa paglakaw sa iyang mga balaod, nga gibutang niya sa among atubangan pinaagi sa iyang mga alagad ang mga manalagna.
11 Yea, all Israel have transgressed thy law, and have departed so as not to obey thy voice: therefore was poured out over us the curse, with the oath that is written in the law of Moses the servant of God; because we had sinned against him.
Oo, ang tibook Israel nakalapas sa imong Kasugoan, bisan pa ngani mingbiya sila, sa pagkaagi nga sila wala managsugot sa imong tingog; busa ang tunglo ginabubo kanamo, ug ang panumpa nga gisulat sa Kasugoan ni Moises, ang alagad sa Dios; tungod kay nakasala kami batok kaniya.
12 And he hath accomplished his words, which he had spoken concerning us, and concerning our judges that judged us, by bringing upon us a great evil, which was never done under the whole heaven as it hath been done in Jerusalem.
Ug siya nagpamatuod sa iyang mga pulong nga gisulti niya batok kanamo, ug batok sa among mga maghuhukom nga naghukom kanamo, sanglit ginadala kanamo ang dakung kadautan; kay ilalum sa tibook nga langit wala mabuhat ang ingon sa nabuhat ibabaw sa Jerusalem.
13 As it is written in the law of Moses; all this evil came over us: yet offered we not any entreaty before the Lord our God, to return from our iniquities, and to become intelligent in thy truth.
Ingon sa nahisulat sa Kasugoan ni Moises, kining tibook nga kadautan ania kanamo; bisan pa niana kami wala magpakilooy sa gracia ni Jehova nga among Dios, aron kami motalikod sa among mga kasal-anan, ug makasabut sa imong kamatuoran.
14 Therefore did the Lord watch over the evil, and he brought it upon us; for the Lord our God is righteous because of all his deeds which he hath done; but we have not obeyed his voice.
Busa si Jehova nagtan-aw ibabaw sa kadautan, ug gidala kini kanamo kay si Jehova nga among Dios matarung sa tanan niyang mga buhat nga iyang ginahimo, ug kami wala mosugot sa iyang tingog.
15 And now, O Lord our God, who hast brought forth thy people out of the land of Egypt with a strong hand, and hast made thyself a [great] name, as it is this day: we have sinned, we have done wickedly.
Ug karon, Oh Ginoo nga among Dios, nga nagdala sa imong katawohan gawas sa yuta sa Egipto uban ang makagagahum nga kamot, ug nahimo ka nga bantugan ingon sa hibaloan na niining adlawa; kami nanagpakasala, kami nanagbuhat sa kangil-aran.
16 O Lord, according to all thy righteousness, I beseech thee, let thy anger and thy fury be turned away from thy city Jerusalem, thy holy mountain; because through our sins, and through the iniquities of our fathers, Jerusalem and thy people are become a reproach to all who are round about us.
Oh Ginoo, sumala sa tanan mong pagkamatarung, ako nagapakilooy kanimo, nga ipaiway mo unta ang imong kasuko ug kaligutgut sa imong ciudad nga Jerusalem, ang imong balaan nga bukid; kay tungod sa among mga sala tungod sa kadautan nga nangahimo sa among mga amahan, ang Jerusalem ug ang imong katawohan nahimong talamayon sa tanan nga nagalibut kanamo.
17 And now listen, O our God, to the prayer of thy servant, and to his supplications, and cause thy face to shine upon thy sanctuary which is desolate, for the sake of the Lord.
Busa karon, Oh Dios namo, pamati sa pag-ampo sa imong alagad, ug sa iyang mga pangaliyupo, ug pasidlaka ang imong nawong ibabaw sa imong balaang puloy-anan nga nahimong biniyaan, tungod sa Ginoo.
18 Incline, O my God, thy ear, and hear; open thy eyes, and look on our desolations, and the city whereupon thy name is called: for not [relying] on our acts of righteousness do we present humbly our supplications before thee, but [relying] on thy great mercies.
Oh Dios ko, ipakiling ang imong igdulungog, ug pamati; bukha ang imong mga mata, ug sud-onga ang among mga pagkalaglag, ug ang ciudad nga ginatawag tungod sa imong ngalan: kay wala namo ibubo ang among mga pangaliyupo sa imong atubangan tungod sa among pagkamatarung, kondili tungod hinoon sa imong dakung kalooy.
19 O Lord, hear; O Lord, forgive; O Lord, hearken and do it; delay it not; for thy own sake, O my God; for thy name is called upon thy city and upon thy people.
Oh Ginoo, pamatii; Oh Ginoo, pasayloa; Oh Jehova patalinghugi ug buhata; ayaw paglangana, alang sa imong kaugalingong pahanungdan, Oh Dios ko, tungod kay ang imong ciudad ug ang imong mga tawo ginatawag sa imong ngalan.
20 And while I was yet speaking, and praying, and confessing my sin and the sin of my people Israel, and presenting my supplication humbly before the Lord my God because of the holy mountain of my God:
Ug sa nagasulti pa ako, ug nagaampo, ug nagasugid sa akong sala ug sa sala sa akong katawohan nga Israel, ug samtang ginabubo ko pa ang akong pagpakilooy sa atubangan ni Jehova nga akong Dios tungod sa balaang bukid sa akong Dios;
21 Yea, while I was yet speaking in prayer, the man Gabriel, whom I had seen in the vision at the beginning, came, flying swiftly, near me about the time of the evening oblation.
Oo, sa nagasulti pa ako sa pag-ampo, ang tawo nga si Gabriel, nga akong hikit-an sa panan-awon sa sinugdan, sanglit gipalupad sa makusog, mihikap kanako sa panahon nga haduol na ang panahon sa paghalad sa kahaponon.
22 And he gave me understanding, and spoke with me, and said, O Daniel, now am I come forth to make thee intelligent with understanding.
Ug ako gipasabut niya, ug nakigsulti kanako, ug miingon: Oh Daniel, ako mianhi karon sa paghatag kanimo sa kaalam ug pagsabut.
23 At the beginning of thy supplications the word went forth, and I am come to tell it; for thou art greatly beloved: therefore understand the matter, and have understanding of the appearance.
Sa sinugdan sa imong mga pagpangaliyupo gipagula ang sugo, ug ako mianhi sa pagsugilon kanimo; kay ikaw ginahigugma gayud pag-ayo: busa palandunga ang pulong, ug sabta ang panan-awon.
24 Seventy weeks are determined upon thy people and upon thy holy city, to close up the transgression, and to make an end of sins, and to atone for iniquity, and to bring in everlasting righteousness, and to seal up the vision and prophecy, and to anoint the most holy thing.
Kapitoan ka semana maoy tagal ibabaw sa imong katawohan ug sa imong balaang ciudad, sa paghuman sa kalapasan, ug sa pagtapus sa mga sala, ug sa paghimo sa pagpasig-uli alang sa kasal-anan, ug sa pagpasulod sa walay-katapusang pagkamatarung, ug sa pagmatuod sa panan-awon ug sa panagna, ug pagdihog sa labing balaan sa mga balaan:
25 Know therefore and comprehend, that from the going forth of the word to restore and to build Jerusalem unto the anointed the prince will be seven weeks: and during sixty and two weeks will it be again built with streets and ditches [around it], even in the pressure of the times.
Busa hibaloi ug sabta, nga sa paggula sa sugo sa pagpahauli ug sa pagtukod sa Jerusalem alang sa Mesias, ang Principe, mapito ka semana, ug kan-uman ug duha ka semana: tukoron kini pag-usab, uban ang dalan ug ang kuta, bisan sa masamok nga mga panahon.
26 And after the sixty and two weeks will an anointed one be cut off without a successor to follow him: and the city and the sanctuary will the people of the prince that is coming destroy; but his end will come in a violent overthrow; but until the end of the war devastations are decreed [against it].
Ug sa tapus ang kan-uman ug duha ka semana, ang Mesias pagapatyon, ug siya walay bisan unsa; ug ang katawohan sa laing principe nga moanha, maoy moguba sa ciudad ug sa balaang puloy-anan; ug ang katapusan niana mahiuban sa baha, ug bisan hangtud sa katapusan may gubat; ang mga pagkalumpag gitagal nga daan.
27 And he will make a strong covenant with the many for one week; and in the half of the week will he cause the sacrifice and the oblation to cease, and this because of the prevalence of the abominations which bringeth devastation, and until destruction and what is decreed shall be poured out upon the waster.
Ug siya magapamatuod sa lig-on nga tugon uban sa daghan sulod sa usa ka semana; ug sa tunga-tunga sa semana iyang pahunongon ang paghalad ug ang halad-nga-kalan-on; ug ibabaw sa pako sa mga dulumtanan moanhi ang magalumpag; ug bisan hangtud sa pagtibawas, ug kana sanglit natagal na, ang kaligutgut igabubo sa ibabaw sa linumpag.
