Psalms 81
1 For the end, a Psalm for Asaph, concerning the wine presses. Rejoice you in God our helper; shout aloud to the God of Jacob.
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Take a psalm, and produce the timbrel, the pleasant lute with the harp.
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 Blow the trumpet at the new moon, in the glorious day of your feast.
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 For [this] is an ordinance for Israel, and a statute of the God of Jacob.
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 He made it [to be] a testimony in Joseph, when he came forth out of the land of Egypt: he heard a language which he understood not.
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 He removed his back from burdens: his hands slaved in making the baskets.
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 You did call upon me in trouble, and I delivered you; I heard you in the secret place of the storm: I proved you at the water of Strife. (Pause)
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 Hear, my people, and I will speak to you, O Israel; and I will testify to you: if you will listen to me;
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 there shall be no new god in you; neither shall you worship a strange god.
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 For I am the Lord your God, that brought you out of the land of Egypt: open your mouth wide, and I will fill it.
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 But my people listened not to my voice; and Israel gave no heed to me.
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 So I let them go after the ways of their own hearts: they will go on in their own ways.
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 If my people had listened to me, if Israel had walked in my ways,
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 I should have put down their enemies very quickly, and should have laid my hand upon those that afflicted them.
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 The Lord's enemies [should have] lied to him: but their time shall be for ever.
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 And he fed them with the fat of wheat; and satisfied them with honey out of the rock.
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
