Psalms 74
1 [A Psalm] of instruction for Asaph. Therefore have you rejected [us], O God, for ever? [therefore] is your wrath kindled against the sheep of your pasture?
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Remember your congregation which you have purchased from the beginning; you did ransom the rod of your inheritance; this mount Sion wherein you have lived.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Lift up your hands against their pride continually; [because of] all that the enemy has done wickedly in your holy places.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 And they that hate you have boasted in the midst of your feast; they have set up their standards for signs,
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 ignorantly as it were in the entrance above;
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 they cut down its doors at once with axes as in a wood of trees; they have broken it down with hatchet and stone cutter.
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 They have burnt your sanctuary with fire to the ground; they have profaned the habitation of your name.
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They have said in their heart, [even] all their kindred together, Come, let us abolish the feasts of the Lord from the earth.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 We have not seen our signs; there is no longer a prophet; and [God] will not know us any more.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 How long, O God, shall the enemy reproach? shall the enemy provoke your name forever?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Therefore turn you away your hand, and your right hand from the midst of your bosom for ever?
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 But God is our King of old; he has wrought salvation in the midst of the earth.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 You did establish the sea, in your might, you did break to pieces the heads of the dragons in the water.
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 You did break to pieces the heads of the dragon; you did give him [for] meat to the Ethiopian nations.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 You did cleave fountains and torrents; you dried up mighty rivers.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 The day is your, and the night is your; you have prepared the sun and the moon.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 You have made all the borders of the earth; you have made summer and spring.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Remember this your creation: an enemy has reproached the Lord, and a foolish people has provoked your name.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Deliver not to the wild beasts a soul that gives praise to you: forget not for ever the souls of your poor.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Look upon your covenant: for the dark [places] of the earth are filled with the habitations of iniquity.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 let not the afflicted and shamed one be rejected: the poor and needy shall praise your name.
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Arise, O God, plead your cause: remember your reproaches that come from the foolish one all the day.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Forget not the voice of your suppliants: let the pride of them that hate you continually ascend before you.
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
