Psalms 56

1 For the end, concerning the people that were removed from the sanctuary, by David for a memorial, when the Philistines caught him in Geth. Have mercy upon me, O God; for man has trodden me down; all the day long he warring has afflicted me.

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند.

2 Mine enemies have trodden me down all the day from the dawning of the day; for there are many warring against me.

تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند.

3 They shall be afraid, but I will trust in you.

هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد.

4 In God I will praise my words; all the day have I hoped in God; I will not fear what flesh shall do to me.

وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟

5 All the day long they have abominated my words; all their devices [are] against me for evil.

دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند.

6 They will dwell near and hide [themselves]; they will watch my steps, accordingly as I have waited patiently in my soul.

آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند.

7 You will on no account save them; you will bring down the people in wrath.

خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن.

8 O God, I have declared my life to you; you has set my tears before you, even according to your promise.

تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای.

9 Mine enemies shall be turned back, in the day wherein I shall call upon you; behold, I know that you are my God.

روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است.

10 In God, will I praise [his] word; in the Lord will I praise [his] saying.

وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم،

11 I have hoped in God; I will not be afraid of what man shall do to me.

پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟

12 The vows of your praise, O God, which I will pay, are upon me.

خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود،

13 For you have delivered my soul from death, and my feet from sliding, that I should be well-pleasing before God in the land of the living.

زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم.