Psalms 52

1 For the end, [a Psalm] of instruction by David, when Doec the Idumean came and told Saul, and said to him, David is gone to the house of Abimelech. Why do you, O mighty man, boast of iniquity in [your] mischief? All the day

Þennan sálm orti Davíð til að andmæla óvini sínum Dóeg sem síðar tók af lífi áttatíu og fimm presta og fjölskyldur þeirra (sjá: 1. Sam. 22.). Kallar þú þig hetju?! Þú sem hreykir þér af ódæði gegn þjóð Guðs og herðir þig gegn miskunn hans.

2 your tongue has devised unrighteousness; like a sharpened razor you have wrought deceit.

Þú ert eins og skeinuhættur hnífur, þú svikahrappur!

3 You have loved wickedness more than goodness; unrighteousness better than to speak righteousness. (Pause)

Þú elskar illt meir en gott, lygi umfram sannleika.

4 You has loved all words of destruction, [and] a deceitful tongue.

Rógburð elskar þú og annað skaðræðistal!

5 Therefore may God destroy you for ever, may he pluck you up and utterly remove you from [your] dwelling, and your root from the land of the living. (Pause)

En Guð mun koma þér á kné, draga þig út úr húsi þínu og uppræta af landi lifenda.

6 And the righteous shall see, and fear, and shall laugh at him, and say,

Hinir réttlátu munu sjá það og óttast Guð, síðan hlægja og segja:

7 Behold the man who made not God his help; but trusted in the abundance of his wealth, and strengthened himself in his vanity.

„Svo fer fyrir þeim sem fyrirlíta Guð og treysta á mátt sinn og megin, þeim sem þrjóskast í illsku sinni.“

8 But I am as a fruitful olive in the house of God: I have trusted in the mercy of God for ever, even for evermore.

Ég er sem grænt olífutré í garði Guðs. Ég treysti á miskunn hans meðan ég lifi.

9 I will give thanks to you for ever, for you have done [it]: and I will wait on your name; for [it is] good before the saints.

Drottinn, ég vil vegsama þig að eilífu og þakka það sem þú hefur gert. Ég segi hinum trúuðu: Góður er Guð!