Psalms 38

1 A Psalm of David for remembrance concerning the Sabbath-day. O Lord, rebuke me not in your wrath, neither chasten me in your anger.

۱ مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

2 For your weapons are fixed in me, and you have pressed your hand heavily upon me.

۲ زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

3 For there is no health in my flesh because of your anger; there is no peace to my bones because of my sins.

۳ در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

4 For my transgressions have gone over mine head: they have pressed heavily upon me like a weighty burden.

۴ زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

5 My bruises have become noisome and corrupt, because of my foolishness.

۵ جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

6 I have been wretched and bowed down continually: I went with a mourning countenance all the day.

۶ به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

7 For my soul is filled with mockings; and there is no health in my flesh.

۷ زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

8 I have been afflicted and brought down exceedingly: I have roared for the groaning of my heart.

۸ من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

9 But all my desire is before you; and my groaning is not hidden from you.

۹ ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

10 My heart is troubled, my strength has failed me; and the light of mine eyes is not with me.

۱۰ دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

11 My friends and my neighbors drew near before me, and stood still; and my nearest of kin stood afar off.

۱۱ دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

12 While they pressed hard upon me that sought my soul: and they that sought my hurt spoke vanities, and devised deceits all the day.

۱۲ آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

13 But I, as a deaf man, heard not; and was as a dumb man not opening his mouth.

۱۳ و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

14 And I was as a man that hears not, and who has no reproofs in his mouth.

۱۴ و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

15 For I hoped in you, O Lord: you will hear, O Lord my God.

۱۵ زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

16 For I said, Lest mine enemies rejoice against me: for when my feet were moved, they spoke boastingly against me.

۱۶ چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

17 For I am ready for plagues, and my grief is continually before me.

۱۷ زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

18 For I will declare mine iniquity, and be distressed for my sin.

۱۸ زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

19 But mine enemies live, and are mightier than I: and they that hate me unjustly are multiplied.

۱۹ اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

20 They that reward evil for good slandered me; because I followed righteousness.

۲۰ وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

21 Forsake me not, O Lord my God: depart not from me.

۲۱ ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

22 Draw near to my help, O Lord of my salvation.

۲۲ و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.