Psalms 22
1 For the end, concerning the morning aid, a Psalm of David. O God, my God, attend to me: why have you forsaken me? the account of my transgressions is far from my salvation.
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ |
2 O my God, I will cry to you by day, but you will not hear: and by night, and [it shall] not [be accounted] for folly to me.
| شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. |
3 But you, the praise of Israel, dwell in a sanctuary.
| با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. |
4 Our fathers hoped in you; they hoped, and you did deliver them.
| پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. |
5 They cried to you, and were saved: they hoped in you, and were not ashamed.
| نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. |
6 But I am a worm, and not a man; a reproach of men, and scorn of the people.
| اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. |
7 All that saw me mocked me: they spoke with [their] lips, they shook the head, [saying],
| هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: |
8 He hoped in the Lord: let him deliver him, let him save him, because he takes pleasure in him.
| «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» |
9 For you are he that drew me out of the womb; my hope from my mother's breasts.
| ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. |
10 I was cast on you from the womb: you are my God from my mother's belly.
| هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. |
11 Stand not aloof from me; for affliction is near; for there is no helper.
| اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. |
12 Many bullocks have compassed me: fat bulls have beset me round.
| دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. |
13 They have opened their mouth against me, as a ravening and roaring lion.
| همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. |
14 I am poured out like water, and all my bones are loosened: my heart in the midst of my belly is become like melting wax.
| نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. |
15 My strength is dried up, like a potsherd; and my tongue is glued to my throat; and you have brought me down to the dust of death.
| گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. |
16 For many dogs have compassed me: the assembly of the wicked doers has beset me round: they pierced my hands and my feet.
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. |
17 They counted all my bones; and they observed and looked upon me.
| از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. |
18 They parted my garments [among] themselves, and cast lots upon my raiment.
| لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. |
19 But you, O Lord, remove not my help afar off: be ready for mine aid.
| ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! |
20 Deliver my soul from the sword; my only-begotten one from the power of the dog.
| جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. |
21 Save me from the lion's mouth; and [regard] my lowliness from the horns of the unicorns.
| مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! |
22 I will declare your name to my brethren: in the midst of the church will I sing praise to you.
| نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. |
23 You that fear the Lord, praise him; all you seed of Jacob, glorify him: let all the seed of Israel fear him.
| ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! |
24 For he has not despised nor been angry at the supplication of the poor; nor turned away his face from me; but when I cried to him, he heard me.
| او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. |
25 My praise is of you in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
| در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. |
26 The poor shall eat and be satisfied; and they shall praise the Lord that seek him: their heart shall live for ever.
| فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! |
27 All the ends of the earth shall remember and turn to the Lord: and all the kindred of the nations shall worship before him.
| همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. |
28 For the kingdom is the Lord's; and he is the governor of the nations.
| زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. |
29 All the fat ones of the earth have eaten and worshipped: all that go down to the earth shall fall down before him: my soul also lives to him.
| همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! |
30 And my seed shall serve him: the generation that is coming shall be reported to the Lord.
| نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. |
31 And they shall report his righteousness to the people that shall be born, whom the Lord has made.
| به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. |
