Psalms 22
1 For the end, concerning the morning aid, a Psalm of David. O God, my God, attend to me: why have you forsaken me? the account of my transgressions is far from my salvation.
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 O my God, I will cry to you by day, but you will not hear: and by night, and [it shall] not [be accounted] for folly to me.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 But you, the praise of Israel, dwell in a sanctuary.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Our fathers hoped in you; they hoped, and you did deliver them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They cried to you, and were saved: they hoped in you, and were not ashamed.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worm, and not a man; a reproach of men, and scorn of the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All that saw me mocked me: they spoke with [their] lips, they shook the head, [saying],
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 He hoped in the Lord: let him deliver him, let him save him, because he takes pleasure in him.
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 For you are he that drew me out of the womb; my hope from my mother's breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 I was cast on you from the womb: you are my God from my mother's belly.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Stand not aloof from me; for affliction is near; for there is no helper.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many bullocks have compassed me: fat bulls have beset me round.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They have opened their mouth against me, as a ravening and roaring lion.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I am poured out like water, and all my bones are loosened: my heart in the midst of my belly is become like melting wax.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength is dried up, like a potsherd; and my tongue is glued to my throat; and you have brought me down to the dust of death.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For many dogs have compassed me: the assembly of the wicked doers has beset me round: they pierced my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 They counted all my bones; and they observed and looked upon me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They parted my garments [among] themselves, and cast lots upon my raiment.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But you, O Lord, remove not my help afar off: be ready for mine aid.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver my soul from the sword; my only-begotten one from the power of the dog.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the lion's mouth; and [regard] my lowliness from the horns of the unicorns.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will declare your name to my brethren: in the midst of the church will I sing praise to you.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 You that fear the Lord, praise him; all you seed of Jacob, glorify him: let all the seed of Israel fear him.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he has not despised nor been angry at the supplication of the poor; nor turned away his face from me; but when I cried to him, he heard me.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 My praise is of you in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The poor shall eat and be satisfied; and they shall praise the Lord that seek him: their heart shall live for ever.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 All the ends of the earth shall remember and turn to the Lord: and all the kindred of the nations shall worship before him.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdom is the Lord's; and he is the governor of the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All the fat ones of the earth have eaten and worshipped: all that go down to the earth shall fall down before him: my soul also lives to him.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 And my seed shall serve him: the generation that is coming shall be reported to the Lord.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 And they shall report his righteousness to the people that shall be born, whom the Lord has made.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
