Psalms 19
1 For the end, a Psalm of David. The heavens declare the glory of God; and the firmament proclaims the work of his hands.
Himnarnir sýna okkur dýrð Guðs. Þeir eru þögull vitnisburður um mikilleik verka hans.
2 Day to day utters speech, and night to night proclaims knowledge.
Dagur og nótt vitna um vísdóm Drottins.
3 There are no speeches or words, in which their voices are not heard.
Hljóðlaust og án orða bera þau boðin um gervalla jörðina.
4 Their voice is gone out into all the earth, and their words to the ends of the world.
Sólin fer sína braut um loftin – einmitt þá sem Drottinn setti henni í upphafi.
5 In the sun he has set his tabernacle; and he comes forth as a bridegroom out of his chamber: he will exult as a giant to run his course.
Hnarreist siglir hún yfir hvolfið, geislandi eins og brúður í brúðkaupi eða hlaupari sem hlakkar til að renna sitt skeið.
6 His going forth is from the extremity of heaven, and his circuit to the [other] end of heaven: and no one shall be hidden from his heat.
Sólin fer um himininn frá austri til vesturs, ekkert fær dulist við geislaflóð hennar og yl.
7 The law of the Lord is perfect, converting souls: the testimony of the Lord is faithful, instructing babes.
Lög Guðs eru fullkomin.
8 The ordinances of the Lord are right, rejoicing the heart: the commandment of the Lord is bright, enlightening the eyes.
Þau vernda og auka skilning, gleðja og lýsa.
9 The fear of the Lord is pure, enduring for ever and ever: the judgments of the Lord are true, [and] justified altogether.
Lög Guðs eru eilíf, réttlát og hrein.
10 To be desired more than gold, and much precious stone: sweeter also than honey and the honey-comb.
Þau eru dýrmætari en gull. Þau eru sætari en hunang.
11 For your servant keeps to them: in the keeping of them [there is] great reward.
Því að þau vara okkur við hættum og efla velgengni þeirra sem hlýða þeim.
12 Who will understand [his] transgressions? purge you me from my secret [sins].
Hver verður var við syndina sem loðir við hjarta mitt? Hreinsa mig af leyndum syndum.
13 And spare your servant [the attack] of strangers: if they do not gain the dominion over me, then shall I be blameless, and I shall be clear from great sin.
Forða mér frá vondum mönnum, og stöðva hönd mína að ég geri ekkert ljótt. Sýknaðu mig af syndum mínum svo að ég lifi hreinu lífi.
14 So shall the sayings of my mouth, and the meditation of my heart, be pleasing continually before you, O Lord my helper, and my redeemer.
Ó, að orðin á vörum mér og hugsanir mínar geðjist þér, þú Guð, klettur minn og frelsari.
