Psalms 147
1 Alleluia, [a Psalm] of Aggaeus and Zacharias. Praise you the Lord: for psalmody is a good thing; let praise be sweetly sung to our God.
| هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ |
2 The Lord builds up Jerusalem; and he will gather together the dispersed of Israel.
| خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | ۲ |
3 He heals the broken in heart, and binds up their wounds.
| شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. | ۳ |
4 He numbers the multitudes of stars; and calls them all by names.
| عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. | ۴ |
5 Great is our Lord, and great is his strength; and his understanding is infinite.
| خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ |
6 The Lord lifts up the meek; but brings sinners down to the ground.
| خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. | ۶ |
7 Begin [the song] with thanksgiving to the Lord; sing praises on the harp to our God:
| خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ |
8 who covers the heaven with clouds, who prepares rain for the earth, who causes grass to spring up on the mountains, [[and green herb for the service of men; ]]
| که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. | ۸ |
9 and gives cattle their food, and to the young ravens that call upon him.
| که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ |
10 He will not take pleasure in the strength of a horse; neither is he well-pleased with the legs of a man.
| در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ |
11 The Lord takes pleasure in them that fear him, and in all that hope in his mercy.
| رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ |
12 Alleluia, a Psalm of Aggaeus and Zacharias. Praise the Lord, O Jerusalem; praise your God, O Sion.
| ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ |
13 For he has strengthened the bars of your gates; he has blessed your children within you.
| زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ |
14 He makes your borders peaceful, and fills you with the flour of wheat.
| که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. | ۱۴ |
15 He sends his oracle to the earth: his word will run swiftly.
| که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. | ۱۵ |
16 He gives snow like wool: he scatters the mist like ashes.
| که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. | ۱۶ |
17 Casting [forth] his ice like morsels: who shall stand before his cold?
| که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ |
18 He shall send out his word, and melt them: he shall blow [with] his wind, and the waters shall flow.
| کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. | ۱۸ |
19 He sends his word to Jacob, his ordinances and judgments to Israel.
| کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ |
20 He has not done so to any [other] nation; and he has not shown them his judgments.
| با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه! | ۲۰ |
