Psalms 139
1 For the end, a Psalm of David. O Lord, you have proved me, and known me.
Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.
2 You know my down-sitting and mine up-rising: you understand my thoughts long before.
Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!
3 You have traced my path and my bed, and have foreseen all my ways.
Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.
4 For there is no unrighteous word in my tongue: behold, O Lord, you have known all things,
Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!
5 the last and the first: you have fashioned me, and laid your hand upon me.
Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.
6 The knowledge of you is too wonderful for me; it is very difficult, I can’t [attain] to it.
Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!
7 Whither shall I go from your Spirit? and whither shall I flee from my presence?
Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?
8 If I should go up to heaven, you are there: if I should go down to hell, you are present. (Sheol h7585)
Fari ég til himna, þá ertu þar, til dánarheima, þá ertu líka þar! (Sheol h7585)
9 If I should spread my wings [to fly] straight forward, and sojourn at the extremity of the sea, [it would be vain],
Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,
10 for even there your hand would guide me, and your right hand would hold me.
einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.
11 When I said, Surely the darkness will cover me; even the night [was] light in my luxury.
Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!
12 For darkness will not be darkness with you; but night will be light as day: as its darkness, so shall its light [be to you].
Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.
13 For you, O Lord, have possessed my reins; you have helped me from my mother's womb.
Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.
14 I will give you thanks; for you are fearfully wondrous; wondrous are your works; and my soul knows [it] well.
Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.
15 My bones, which you made in secret were not hidden from you, nor my substance, in the lowest parts of the earth.
Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.
16 Your eyes saw my unwrought [substance], and all [men] shall be written in your book; they shall be formed by day, though [there should for a time] be no one among them.
Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!
17 But your friends, O God, have been greatly honored by me; their rule has been greatly strengthened.
Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!
18 I will number them, and they shall be multiplied beyond the sand; I awake, and am still with you.
Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!
19 Oh that you would kill the wicked, O God; depart from me, you men of blood.
Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!
20 For you will say concerning [their] thought, [that] they shall take your cities in vain.
Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!
21 Have I not hated them, O Lord, that hate you? and wasted away because of your enemies?
Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?
22 I have hated them with perfect hatred; they were counted my enemies.
Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.
23 Prove me, O God, and know my heart; examine me, and know my paths;
Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.
24 and see if [there is any] way of iniquity in me, and lead me in an everlasting way.
Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.
