Psalms 139

1 For the end, a Psalm of David. O Lord, you have proved me, and known me.

Oh Jehova, ikaw nakasusi kanako, ug nahibalo kanako.

2 You know my down-sitting and mine up-rising: you understand my thoughts long before.

Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; Ikaw nakasabut sa akong hunahuna bisan sa halayo.

3 You have traced my path and my bed, and have foreseen all my ways.

Ikaw nagasusi sa akong alagianan ug sa akong paghigda, Ug ikaw nahibalo sa tanan ko nga mga dalan.

4 For there is no unrighteous word in my tongue: behold, O Lord, you have known all things,

Kay walay mausa ka pulong sa akong dila, Kondili, Oh Jehova, ania karon, ang tanan hibaloan nimo.

5 the last and the first: you have fashioned me, and laid your hand upon me.

Sa likod ug sa atubangan gibantayan mo ako, Ug kanako gitapion mo ang imong kamot.

6 The knowledge of you is too wonderful for me; it is very difficult, I can’t [attain] to it.

Alang kanako katingalahan kining kinaadmana; Kini hataas, dili ako makakab-ut niini.

7 Whither shall I go from your Spirit? and whither shall I flee from my presence?

Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? Kun asa ba ako mokalagiw gikan sa imong presencia?

8 If I should go up to heaven, you are there: if I should go down to hell, you are present. (Sheol h7585)

Kong mosaka ako ngadto sa langit, didto atua ikaw: Kong sa Sheol pagabuhaton ko ang akong higdaanan, ania karon, didto atua ikaw. (Sheol h7585)

9 If I should spread my wings [to fly] straight forward, and sojourn at the extremity of the sea, [it would be vain],

Kong itaud ko ang mga pako sa kaadlawon, Ug magapuyo sa labing mga kinatumyang dapit sa dagat;

10 for even there your hand would guide me, and your right hand would hold me.

Bisan pa didto magamando ang imong kamot kanako, Ug ang imong toong kamot magagunit kanako.

11 When I said, Surely the darkness will cover me; even the night [was] light in my luxury.

Kong moingon ako: Sa pagkamatuod, ang kangitngit motikyup kanako. Ug ang kahayag nga nagalibut kanako mahimong gabii;

12 For darkness will not be darkness with you; but night will be light as day: as its darkness, so shall its light [be to you].

Bisan ngani ang kangitngit dili makatago gikan kanimo, Kondili ang kagabhion mohayag ingon sa kasanag sa adlaw: Kanimo ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang.

13 For you, O Lord, have possessed my reins; you have helped me from my mother's womb.

Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin: Sa tagoangkan sa akong inahan, imong gitabonan ako.

14 I will give you thanks; for you are fearfully wondrous; wondrous are your works; and my soul knows [it] well.

Mohatag ako ug mga pasalamat kanimo; tungod kay makalilisang ug kahibulongan uyamut ang pagbuhat kanako: Kahibulongan man ang imong mga buhat; Ug kini hibaloan kaayo sa akong kalag.

15 My bones, which you made in secret were not hidden from you, nor my substance, in the lowest parts of the earth.

Ang akong lawas wala hisalipdi gikan kanimo, Sa diha nga sa tago gibuhat ako, Ug sa pagbuhat nga kahibulongan didto sa mga dapit nga labing ubos sa yuta.

16 Your eyes saw my unwrought [substance], and all [men] shall be written in your book; they shall be formed by day, though [there should for a time] be no one among them.

Sa wala pa mahingpit ang lawas ko, nakita na sa imong mga mata; Ug diha sa imong basahon nahasulat na ang tanan, Bisan pa ngani ang mga adlaw nga natudlo alang kanako, Sa diha nga wala pay miabut kanila.

17 But your friends, O God, have been greatly honored by me; their rule has been greatly strengthened.

Pagkabililhon usab sa imong mga hunahuna alang kanako, Oh Dios! Pagkadaku sa hilabihan ang gidaghanon nila!

18 I will number them, and they shall be multiplied beyond the sand; I awake, and am still with you.

Kong isipon ko (sila) labing daghan pa (sila) kay sa gidaghanon sa balas: Sa akong paghimata, ako anaa gihapon kanimo.

19 Oh that you would kill the wicked, O God; depart from me, you men of blood.

Sa pagkamatuod gayud imong pagapatyon ang tawong dautan, Oh Dios: Busa pahalayo kamo kanako, kamong mga tawo nga giuhaw sa dugo.

20 For you will say concerning [their] thought, [that] they shall take your cities in vain.

Kay sa mga pasipala, nanagsulti (sila) batok kanimo, Ug ang imong mga kaaway nanaggamit sa imong ngalan sa walay kapuslanan.

21 Have I not hated them, O Lord, that hate you? and wasted away because of your enemies?

Wala ba nako pagdumti (sila) Oh Jehova, (sila) nga nanagdumot kanimo? Ug wala ba ako masubo niadtong nanagpanukol batok kanimo?

22 I have hated them with perfect hatred; they were counted my enemies.

Gidumtan ko (sila) uban sa hingpit nga pagdumot: (Sila) nahimong akong mga kaaway.

23 Prove me, O God, and know my heart; examine me, and know my paths;

Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: Sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna;

24 and see if [there is any] way of iniquity in me, and lead me in an everlasting way.

Ug tan-awa kong kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, Ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan.