Psalms 12

1 For the end, A Psalm of David, upon the eighth. Save me, O Lord; for the godly man has failed; for truth is diminished from among the children of men.

Drottinn! Hjálpa þú! Hinum trúuðu fækkar óðum. Hvar eru þeir sem hægt er að treysta?

2 Every one has spoken vanity to his neighbor: their lips are deceitful, they have spoken with a double heart.

Allir ljúga og iðka svik og pretti, en einlægnin virðist fokin út í veður og vind.

3 Let the Lord destroy all the deceitful lips, and the tongue that speaks great words:

En Drottinn mun ekki fara mjúkum höndum um þá sem iðka ranglæti.

4 who have said, We will magnify our tongue; our lips are our own: who is Lord of us?

Hann mun útrýma þessum lygurum sem segja: „Við skulum ljúga til um áform okkar, enda ráðum við sjálfir hvað við segjum!“

5 Because of the misery of the poor, and because of the sighing of the needy, now will I arise, says the Lord, I will set [them] in safety; I will speak [to them] thereof openly.

Þessu svarar Drottinn: „Ég mun rísa upp og verja þá kúguðu, fátæku og hrjáðu. Ég mun frelsa þá samkvæmt bænum þeirra.“

6 The oracles of the Lord are pure oracles; as silver tried in the fire, proved [in] a furnace of earth, purified seven times.

Loforð Drottins eru áreiðanleg. Hvert orð á vörum hans er satt og rétt eins og marghreinsað skíragull.

7 You, O Lord, shall keep us, and shall preserve us, from this generation, and for ever.

Drottinn, við vitum að þú munt varðveita þitt fólk frá verkum illra manna,

8 The ungodly walk around: according to your greatness you has greatly exalted the sons of men.

þó svo þeir vaði alls staðar uppi og njóti heiðurs í landinu.