Psalms 106
1 Alleluia. Give thanks to the Lord; for he is good: for his mercy [endures] for ever.
| سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. |
2 Who shall tell the mighty acts of the Lord? [who] shall cause all his praises to be heard?
| کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ |
3 Blessed are they that keep judgment, and do righteousness at all times.
| خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. |
4 Remember us, O Lord, with the favor [you have] to your people: visit us with your salvation;
| ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. |
5 that we may behold the good of your elect, that we may rejoice in the gladness of your nation, that we may glory with your inheritance.
6 We have sinned with our fathers, we have transgressed, we have done unrighteously.
| ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. |
7 Our fathers in Egypt understood not your wonders, and remembered not the multitude of your mercy; but provoked [him] as they went up by the Red Sea.
| اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. |
8 Yet he saved them for his name's sake, that he might cause his mighty power to be known.
| اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. |
9 And he rebuked the Red Sea, and it was dried up: so he led them through the deep as through the wilderness.
| دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. |
10 And he saved them out of the hand of them that hated [them], and redeemed them out of the hand of the enemy.
| آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. |
11 The water covered those that oppressed them: there was not one of them left.
| همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. |
12 Then they believed his words, and celebrated his praise.
| آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. |
13 They made haste, they forgot his works; they waited not for his counsel.
| ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. |
14 And they lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the dry [land].
| آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. |
15 And he gave them their request, and sent fullness into their souls.
| خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. |
16 They provoked Moses also in the camp, and Aaron the holy one of the Lord.
| بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. |
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and closed upon the congregation of Abiron.
| آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، |
18 And a fire was kindled in their congregation, and a flame burnt up the sinners.
| و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. |
19 And they made a calf in Choreb, and worshipped the graven image,
| بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. |
20 and they changed their glory into the similitude of a calf that feeds on grass.
| آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. |
21 They forgot God that saved them, who had wrought great deeds in Egypt;
| آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. |
22 wondrous [works] in the land of Cham, and terrible things at the Red Sea.
23 So he said that he would have destroyed them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn [him] away from the fierceness of his anger, so that he should not destroy them.
| آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. |
24 Moreover they set at nothing the desirable land, and believed not his word.
| بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. |
25 And they murmured in their tents: they listened not to the voice of the Lord.
| آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. |
26 So he lifted up his hand against them, to cast them down in the wilderness;
| از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، |
27 and to cast down their seed among the nations, and to scatter them in the countries.
| و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. |
28 They were joined also to Beelphegor, and ate the sacrifices of the dead. And they provoked him with their devices;
| بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. |
29 and destruction, was multiplied among them.
| با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. |
30 Then Phinees stood up, and made atonement: and the plague ceased.
| آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. |
31 And it was counted to him for righteousness, to all generations for ever.
| این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. |
32 They provoked him also at the water of Strife, and Moses was hurt for their sakes;
| بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. |
33 for they provoked his spirit, and he spoke [unadvisedly] with his lips.
| زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. |
34 They destroyed not the nations which the Lord told them [to destroy];
| آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، |
35 but were mingled with the heathen, and learned their works.
| بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. |
36 And they served their graven images; and it became an offense to them.
| بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. |
37 And they sacrificed their sons and their daughters to devils,
| اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. |
38 and shed innocent blood, the blood of their sons and daughters, whom they sacrificed to the idols of Chanaan; and the land was defiled with blood.
| خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. |
39 and was polluted with their works; and they went a whoring with their own devices.
| با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. |
40 So the Lord was very angry with his people, and he abhorred his inheritance.
| بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. |
41 And he delivered them into the hands of [their] enemies; and they that hated them ruled over them.
| آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. |
42 Ands their enemies oppressed them, and they were brought down under their hands.
| دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. |
43 Many a time he delivered them; but they provoked him by their counsel, and they were brought low by their iniquities.
| خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. |
44 You the Lord looked upon their affliction, when he heard their petition.
| با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. |
45 And he remembered his covenant, and repented according to the multitude of his mercy.
| او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. |
46 And he caused them to be pitied in the sight of all who carried them captive.
| او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. |
47 Save us, O Lord our God, and gather us from among the heathen, that we may give thanks to your holy name, that we may glory in your praise.
| ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. |
48 Blessed be the Lord God of Israel from everlasting and to everlasting; and all the people shall say, Amen, Amen.
| متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! |
