Job 9
1 Then Job answered and said,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 I know of a truth that it is so: for how shall a mortal man be just before the Lord?
| آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟ |
3 For if he would enter into judgment with him, [God] would not listen to him, so that he should answer to one of his charges of a thousand.
| اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛ |
4 For he is wise in mind, and mighty, and great: who has hardened himself against him and endured?
| زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست. |
5 Who wears out the mountains, and [men] know it not: who overturns them in anger.
| ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد، |
6 Who shakes the [earth] under heaven from its foundations, and its pillars totter.
| زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند. |
7 Who commands the sun, and it rises not; and he seals up the stars.
| اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند. |
8 Who alone has stretched out the heavens, and walks on the sea as on firm ground.
| او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده |
9 Who makes Pleias, and Hesperus, and Arcturus, and the chambers of the south.
| و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است. |
10 Who does great and unsearchable things; glorious also and excellent things, innumerable.
| او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست. |
11 If ever he should go beyond me, I shall not see him: if he should pass by me, neither thus have I known [it].
| از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم. |
12 If he would take away, who shall turn him back? or who shall say to him, What have you done?
| هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟ |
13 For [if] he has turned away [his] anger, the whales under heaven have stooped under him.
| خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند. |
14 Oh then that he would listen to me, or judge my cause.
| پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟ |
15 For though I be righteous, he will not listen to me: I will entreat his judgment.
| حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم. |
16 And if I should call and he should not listen, I can’t believe that he has listened to my voice.
| حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد. |
17 Let him not crush me with a dark storm: but he has made by bruises many without cause.
| زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند. |
18 For he suffers me not to take breath, but he has filled me with bitterness.
| نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است. |
19 For indeed he is strong in power: who then shall resist his judgment?
| چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟ |
20 For though I should seem righteous, my mouth will be profane: and though I should seem blameless, I shall be proved perverse.
| اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم. |
21 For even if I have sinned, I know it not [in] my soul: but my life is taken away.
| هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم. |
22 Therefore I said, Wrath slays the great and mighty man.
| شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند. |
23 For the worthless die, but the righteous are laughed to scorn.
| وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد. |
24 For they are delivered into the hands of the unrighteous [man]: he covers the faces of the judges [of the earth]: but if it be not he, who is it?
| جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟ |
25 But my life is swifter than a post: [my days] have fled away, and they knew it not.
| زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم. |
26 Or again, is there a trace of [their] path [left] by ships? or is there one of the flying eagle as it seeks [its] prey?
| سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند. |
27 And if I should say, I will forget to speak, I will bow down my face and groan;
| حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم، |
28 I quake in all my limbs, for I know that you will not leave me alone [as] innocent.
| باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد. |
29 But since I am ungodly, why have I not died?
| پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟ |
30 For if I should wash myself with snow, and purge myself with pure hands,
| حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم |
31 you had thoroughly plunged me in filth, and my garment had abhorred me.
| تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند. |
32 For you are not man like me, with whom I could contend, that we might come together to judgment.
| خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم. |
33 Would that [he] our mediator were [present], and a reprover, and one who should hear [the cause] between both.
| ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد، |
34 Let him remove [his] rod from me, and let not his fear terrify me:
| آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم. |
35 so shall I not be afraid, but I will speak: for I am not thus conscious [of guilt].
| آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم. |
