Job 7
1 Is not the life of man upon earth a state of trial? and his existence as that of a hireling by the day?
Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 Or as a servant that fears his master, and one who has grasped a shadow? or as a hireling waiting for his pay?
Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 So have I also endured months of vanity, and nights of pain have been appointed me.
Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 Whenever I lie down, I say, When [will it be] day? and whenever I rise up, again [I say] when [will it be] evening? and I am full of pains from evening to morning.
Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
5 And my body is covered with loathsome worms; and I waste away, scraping off clods of dust from my eruption.
Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
6 And my life is lighter than a word, and has perished in vain hope.
Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 Remember then that my life is breath, and mine eye shall not yet again see good.
Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 The eye of him that sees me shall not see me [again]: your eyes are upon me, and I am no more.
Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
9 [I am] as a cloud that is cleared away from the sky: for if a man go down to the grave, he shall not come up again: (Sheol h7585)
Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)
10 and he shall surely not return to his own house, neither shall his place know him any more.
Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 Then neither will I refrain my mouth: I will speak being in distress; being in anguish I will disclose the bitterness of my soul.
Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
12 Am I a sea, or a serpent, that you have set a watch over me?
Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 I said that my bed should comfort me, and I would privately counsel with myself on my couch.
Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
14 You scare me with dreams, and do terrify me with visions.
Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
15 You will separate life from my spirit; and yet [keep] my bones from death.
Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
16 For I shall not live for ever, that I should patiently endure: depart from me, for my life [is] vain.
Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
17 For what is man, that you have magnified him? or that you give heed to him?
Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 Will you visit him till the morning, and judge him till [the time of] rest?
Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
19 How long do you not let me alone, nor let me go, until I shall swallow down my spittle?
Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 If I have sinned, what shall I be able to do, O you that understand the mind of men? why have you made me as your accuser, and [why] am I a burden to you?
Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
21 Why have you not forgotten my iniquity, and purged my sin? but now I shall depart to the earth; and in the morning I am no more.
Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
