Job 6
1 But Job answered and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 Oh that one would indeed weigh the wrath that is upon me, and take up my griefs in a balance together!
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 And verily they would be heavier than the sand by the seashore: but, as it seems, my words are vain.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For the arrows of the Lord are in my body, whose violence drinks up my blood: whenever I am going to speak, they pierce me.
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 What then? will the wild ass bray for nothing, if he is not seeking food? or again, will the ox low at the manger, when he has a fodder?
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Shall bread be eaten without salt? or again, is there taste in empty words?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 For my wrath can’t cease; for I perceive my food as the smell of a lion [to be] loathsome.
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 For oh that he would grant [my desire], and my petition might come, and the Lord would grant my hope!
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 Let the Lord begin and wound me, but let him not utterly destroy me.
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 Let the grave be my city, upon the walls of which I have leaped: I will not shrink from it; for I have not denied the holy words of my God.
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 For what is my strength, that I continue? what is my time, that my soul endures?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 Or have I not trusted in him? but help is [far] from me.
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 Mercy has rejected me; and the visitation of the Lord has disregarded me.
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 My nearest relations have not regarded me; they have passed me by like a failing brook, or like a wave.
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 They who used to reverence me, now have come against me like snow or congealed ice.
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 When it has melted at the approach of heat, it is not known what it was.
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 Thus I also have been deserted of all; and I am ruined, and become an outcast.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 Behold the ways of the Thaemanites, you that mark the paths of the Sabaeans.
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 They too that trust in cities and riches shall come to shame.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 But you also have come to me without pity; so that beholding my wound you are afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 What? have I made any demand of you? or do I ask for strength from you,
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 to deliver me from enemies, or to rescue me from the hand of the mighty ones?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 Teach you me, and I will be silent: if in anything I have erred, tell me.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 But as it seems, the words of a true man are vain, because I do not ask strength of you.
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 Neither will your reproof cause me to cease my words, for neither will I endure the sound of your speech.
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 Even because you attack the fatherless, and insult your friend.
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 But now, having looked upon your countenances, I will not lie.
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Sit down now, and let there not be unrighteousness; and unite again with the just.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 For there is no injustice in my tongue; and does not my throat meditate understanding?
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
