Job 31
1 I made a covenant with mine eyes, and I will not think upon a virgin.
“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.
2 Now what portion has God given from above? and is there an inheritance [given] of the Mighty One from the highest?
Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı'dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten'den mirası ne?
3 Alas! destruction to the unrighteous, and rejection to them that do iniquity.
Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?
4 Will he not see my way, and number all my steps?
Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?
5 But if I had gone with scorners, and if too my foot has hasted to deceit:
“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,
6 (for I am weighed in a just balance, and the Lord knows my innocence: )
–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–
7 if my foot has turned aside out of the way, or if mine heart has followed mine eye, and if too I have touched gifts with my hands;
Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,
8 then let me sow, and let others eat; and let me be uprooted on the earth.
Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.
9 If my heart has gone forth after another man's wife, and if I laid wait at her doors;
“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,
10 then let my wife also please another, and let my children be brought low.
Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.
11 For the rage of anger is not to be controlled, [in the case] of defiling [another] man's wife.
Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.
12 For it is a fire burning on every side, and whoever it attacks, it utterly destroys.
Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.
13 And if too I despised the judgment of my servant or [my] handmaid, when they pleaded with me;
“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,
14 what then shall I do if the Lord should try me? and if also he should at all visit me, can I make an answer?
Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?
15 Were not they too formed as I also was formed in the womb? yes, we were formed in the same womb.
Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?
16 But the helpless missed not whatever need they had, and I did not cause the eye of the widow to fail.
“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,
17 And if too I ate my morsel alone, and did not impart [of it] to the orphan;
Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,
18 (for I nourished [them] as a father from my youth and guided [them] from my mother's womb.)
Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,
19 And if too I overlooked the naked as he was perishing, and did not clothe him;
Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,
20 and if the poor did not bless me, and their shoulders were [not] warmed with the fleece of my lambs;
Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,
21 if I lifted my hand against an orphan, trusting that my strength was far superior [to his]:
Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,
22 let them my shoulder start from the blade-bone, and my arm be crushed off from the elbow.
Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.
23 For the fear of the Lord constrained me, and I can’t bear up by reason of his burden.
Çünkü Tanrı'dan gelecek beladan korkarım, O'nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.
24 If I made gold my treasure, and if too I trusted the precious stone;
“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,
25 and if too I rejoiced when my wealth was abundant, and if too I laid my hand on innumerable [treasures]:
Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,
26 (do we not see the shining sun eclipsed, and the moon waning? for they have not [power to continue]: )
Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,
27 and if my heart was secretly deceived, and if I have laid my hand upon my mouth and kissed it:
İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,
28 let this also then be reckoned to me as the greatest iniquity: for I [should] have lied against the Lord Most High.
Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı'yı yadsımış olurdum.
29 And if too I was glad at the fall of mine enemies, and mine heart said, Aha!
“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,
30 let then mine ear hear my curse, and let me be a byword among my people in my affliction.
–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–
31 And if too my handmaids have often said, Oh that we might be satisfied with his flesh; (whereas I was very kind:
Evimdeki insanlar, ‘Eyüp'ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,
32 for the stranger did not lodge without, and my door was opened to every one that came: )
–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–
33 or if too having sinned unintentionally, I hid my sin;
Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,
34 (for I did not stand in awe of a great multitude, so as not to declare boldly before them: ) and if too I permitted a poor man to go out of my door with an empty bosom:
35 (Oh that I had a hearer, ) and if I had not feared the hand of the Lord; and [as to] the written charge which I had against any one,
–“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,
36 I would place [it] as a chaplet on my shoulders, and read it.
Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.
37 And if I did not read it and return it, having taken nothing from the debtor:
Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–
38 If at any time the land groaned against me, and if its furrows mourned together;
“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,
39 and if I ate its strength alone without price, and if I too grieved the heart of the owner of the soil, by taking [anything] from [him]:
Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,
40 then let the nettle come up to me instead of wheat, and a bramble instead of barley. And Job ceased speaking.
Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp'ün konuşması sona erdi.
