Job 30
1 But now the youngest have laughed me to scorn, now they reprove me in [their] turn, whose fathers I set at nothing; whom I did not deem worthy [to be with] my shepherd dogs.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2 Yes, why had I the strength of their hands? for them the full term [of life] was lost.
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3 [One is] childless in lack and famine, [such as] they that fled but lately the distress and misery of drought.
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4 Who compass the salt places on the sounding [shore], who had salt [herbs] for their food, and were dishonorable and of no repute, in lack of every good thing; who also ate roots of trees by reason of great hunger.
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5 Thieves have risen up against me,
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6 whose houses were the caves of the rocks, who lived under the wild shrubs.
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7 They will cry out among the rustling [bushes].
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8 [They are] sons of fools and vile men, [whose] name and glory [are] quenched from off the earth.
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9 But now I am their music, and they have me for a byword.
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10 And they stood aloof and abhorred me, and spared not to spit in my face.
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11 For he has opened his quiver and afflicted me: they also have cast off the restraint of my presence.
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12 They have risen up against [me] on the right hand of [their] offspring; they have stretched out their foot, and directed against me the ways of their destruction.
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13 My paths are ruined; for they have stripped off my raiment: he has shot at me with his weapons.
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14 And he has pleaded against me as he will: I am overwhelmed with pains.
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15 My pains return upon [me]; my hope is gone like the wind, and my safety as a cloud.
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16 Even now my life shall be poured forth upon me; and days of anguish seize me.
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17 And by night my bones are confounded; and my sinews are relaxed.
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18 With great force [my disease] has taken hold of my garment: it has compassed me as the collar of my coat.
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19 And you have counted me as clay; my portion in dust and ashes.
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20 And I have cried to you, but you hear me not: but they stood still, and observed me.
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21 They attacked me also without mercy: you have scourged me with a strong hand.
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22 And you have put me to grief, and have cast me away from safety.
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23 For I know that death will destroy me: for the earth is the house [appointed] for every mortal.
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24 Oh then that I might lay hands upon myself, or at least ask another, and he should do this for me.
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25 Yet I wept over every helpless man; I groaned when I saw a man in distress.
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26 But I, when I waited for good things, behold, days of evils came the more upon me.
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27 My belly boiled, and would not cease: the days of poverty prevented me.
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28 I went mourning without restraint: and I have stood and cried out in the assembly.
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 I am become a brother of monsters, and a companion of ostriches.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30 And my skin has been greatly blackened, and my bones are burned with heat.
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31 My harp also has been turned into mourning, and my song into my weeping.
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
