Job 3
1 After this Job opened his mouth, and cursed his day,
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 saying,
Dilə gəlib belə dedi:
3 Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a boy!
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 The small and great are there, and the servant that feared his lord.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 and would be very joyful if they should gain it?
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
