Job 19
1 Then Job answered and said,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 How long will you vex my soul, and destroy me with words? only know that the Lord has dealt with me thus.
| تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ |
3 You speak against me; you do not feel for me, but bear hard upon me.
| پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. |
4 Yes verily, I have erred in truth, (but the error abides with myself) in having spoken words which it was not right [to speak]; and my words err, and are unreasonable.
| اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ |
5 But alas! for you magnify yourselves against me, and insult me with reproach.
| شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، |
6 Know then that it is the Lord that has troubled [me], and has raised his bulwark against me.
| در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. |
7 Behold, I laugh at reproach; I will not speak: [or] I will cry out, but [there is] nowhere judgment.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. |
8 I am fenced round about, and can by no means escape: he has set darkness before my face.
| خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. |
9 And he has stripped me of my glory, and has taken the crown from my head.
| او عزت و فخر را از من گرفته |
10 He has torn me around about, and I am gone: and he has cut off my hope like a tree.
| و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. |
11 And he has dreadfully handled me in anger, and has counted me for an enemy.
| خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. |
12 His troops also came upon me with one accord, liars in wait compassed my ways.
| لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. |
13 My brethren have stood aloof from me; they have recognized strangers [rather] than me: and my friends have become pitiless.
| برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. |
14 My nearest of kin have not acknowledged me, and they that knew my name, have forgotten me.
| بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. |
15 [As for] my household, and my maidservants, I was a stranger before them.
| اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. |
16 I called my servant, and he listened not; and my mouth entreated [him].
| خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. |
17 And I implored my wife, and earnestly entreated the sons of my concubines.
| نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. |
18 But they rejected me for ever; whenever I rise up, they speak against me.
| بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. |
19 They that saw me abhorred me: the very persons whom I had loved, rose up against me.
| حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. |
20 My flesh is corrupt under my skin, and my bones are held in [my] teeth.
| از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. |
21 Pity me, pity me, O friends; for it is the hand of the Lord that has touched me.
| آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. |
22 Therefore do you persecute me as also the Lord [does], and are not satisfied with my flesh?
| چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ |
23 For oh that my words were written, and that they were recorded in a book forever,
| ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. |
24 with an iron pen and lead, or graven in the rocks!
25 For I know that he is eternal who is about to deliver me,
| اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ |
26 [and] to raise up upon the earth my skin that endures these [sufferings]: for these things have been accomplished to me of the Lord;
| و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! |
27 which I am conscious of in myself, which mine eye has seen, and not another, but all have been fulfilled to me in [my] bosom.
| من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! |
28 But if you shall also say, What shall we say before him, and [so] find the root of the matter in him?
| چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ |
29 Do you also beware of deceit: for wrath will come upon transgressors; and then shall they know where their substance is.
| از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. |
