Job 19
1 Then Job answered and said,
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 How long will you vex my soul, and destroy me with words? only know that the Lord has dealt with me thus.
“Hangtod kanus-a man ninyo ako paantoson ug dugmokon pinaagi sa mga pulong?
3 You speak against me; you do not feel for me, but bear hard upon me.
Ikanapulo na kini nga higayon nga inyo akong gisaway; wala kamo naulaw sa daotan ninyo nga pagtagad kanako.
4 Yes verily, I have erred in truth, (but the error abides with myself) in having spoken words which it was not right [to speak]; and my words err, and are unreasonable.
Kung tinuod man nga ako nasayop, ang akong sayop magpabilin nga akoa nang tulubagon.
5 But alas! for you magnify yourselves against me, and insult me with reproach.
Kung ikaw manghambog batok kanako ug mapatuo nimo ang matag-usa nga ako nagpakaulaw,
6 Know then that it is the Lord that has troubled [me], and has raised his bulwark against me.
nan angay nimong mahibaloan nga ang Dios nagbuhat ug daotan kanako ug nadakpan ako sa iyang pukot.
7 Behold, I laugh at reproach; I will not speak: [or] I will cry out, but [there is] nowhere judgment.
Tan-awa, nagtawag ako ug nag-ingon nga nakabuhat ako ug sayop, apan wala ako gidungog; nagpakitabang ako, apan walay katarong.
8 I am fenced round about, and can by no means escape: he has set darkness before my face.
Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi, ug gipangitngit niya ang akong agianan.
9 And he has stripped me of my glory, and has taken the crown from my head.
Gitanggal niya kanako ang akong himaya, ug gikuha niya ang korona sa akong ulo.
10 He has torn me around about, and I am gone: and he has cut off my hope like a tree.
Giguba niya ako sa tanang bahin, ug nawala ako; giibot niya ang akong mga paglaom sama sa kahoy.
11 And he has dreadfully handled me in anger, and has counted me for an enemy.
Gipasilaob usab niya ang iyang kapungot batok kanako; giisip niya ako nga usa sa iyang mga kaaway.
12 His troops also came upon me with one accord, liars in wait compassed my ways.
Nanagtigom ang iyang kasundalohan; naghimo silag mapatungan nga yuta batok kanako ug nagkampo libot sa akong tolda.
13 My brethren have stood aloof from me; they have recognized strangers [rather] than me: and my friends have become pitiless.
Gipahilayo niya kanako ang akong kaigsoonan; ang akong mga kaila layo na kanako.
14 My nearest of kin have not acknowledged me, and they that knew my name, have forgotten me.
Gipakyas ako sa akong kaparyentihan; gikalimtan ako sa akong mga suod nga higala.
15 [As for] my household, and my maidservants, I was a stranger before them.
Ang mga nagpuyo isip bisita sa akong balay ug ang akong mga babaye nga sulugoon nag-isip kanako nga dumuduong; langyaw ako sa ilang panan-aw.
16 I called my servant, and he listened not; and my mouth entreated [him].
Gitawag ko ang akong sulugoon, apan wala siya mitubag bisan pag nangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.
17 And I implored my wife, and earnestly entreated the sons of my concubines.
Ang akong gininhawa makapasuko sa akong asawa; ang akong mga pangaliyupo gidumtan sa akong kaugalingong mga igsoong lalaki ug babaye.
18 But they rejected me for ever; whenever I rise up, they speak against me.
Bisan ang mga bata nagbiaybiay kanako; kung mobarog ako aron pagsulti, mosulti sila batok kanako.
19 They that saw me abhorred me: the very persons whom I had loved, rose up against me.
Ang tanan nakong mga higala naglikay na kanako; kadtong akong mga gihigugma nakigbatok na kanako.
20 My flesh is corrupt under my skin, and my bones are held in [my] teeth.
Ang akong mga bukog nagpilit sa akong panit ug sa akong unod; nakasugakod nalang ako pinaagi sa akong lagus.
21 Pity me, pity me, O friends; for it is the hand of the Lord that has touched me.
Kaluy-i ako, kaluy-i ako, akong mga higala, kay ang kamot sa Dios mihikap kanako.
22 Therefore do you persecute me as also the Lord [does], and are not satisfied with my flesh?
Nganong gilutos man ninyo ako nga daw kamo ang Dios? Nganong wala man kamo matagbaw sa pagsakit sa akong unod?
23 For oh that my words were written, and that they were recorded in a book forever,
Oh, hinaot nga ang akong mga pulong mahisulat karon! Oh, hinaot nga gisulat kini sa libro!
24 with an iron pen and lead, or graven in the rocks!
Oh, hinaot nga pinaagi sa puthaw nga tinalinisan ug tingga ikulit kini diha sa bato hangtod sa hangtod!
25 For I know that he is eternal who is about to deliver me,
Apan alang kanako, nasayod ko nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan mobarog siya sa kalibotan;
26 [and] to raise up upon the earth my skin that endures these [sufferings]: for these things have been accomplished to me of the Lord;
human ang akong panit, madunot kining lawasa, unya diha sa akong unod makita ko ang Dios.
27 which I am conscious of in myself, which mine eye has seen, and not another, but all have been fulfilled to me in [my] bosom.
Makita ko siya, ako mismo makakita kaniya sa akong kiliran; makita ko siya sa akong mga mata, ug dili sama sa langyaw. Ang akong kidney mawala uban kanako.
28 But if you shall also say, What shall we say before him, and [so] find the root of the matter in him?
Kung moingon ka, 'Unsaon nato siya paglutos! Ang gamot sa iyang kagubot anaa kaniya,'
29 Do you also beware of deceit: for wrath will come upon transgressors; and then shall they know where their substance is.
angay kang mahadlok sa espada, kay ang kapungot nagdala sa silot sa espada, aron ka makahibalo nga adunay paghukom.”
