Zechariah 2
1 I lifted up mine eyes again, and looked, and behold a man with a measuring line in his hand.
Pagkahuman mihangad ako ug nakita ko ang usa ka tawo nga nagdala ug igsusukod.
2 Then said I, Whither goest thou? And he said unto me, To measure Jerusalem, to see what [is] the breadth thereof, and what [is] the length thereof.
Miingon ako, “Asa ka man moadto?” Busa miingon siya kanako, “Alang sa pagsukod sa Jerusalem, aron mahibaloan ang gilapdon ug kataas niini.”
3 And, behold, the angel that talked with me went forth, and another angel went out to meet him,
Unya milakaw ang anghel nga nakigsulti kanako ug migawas ang laing anghel aron sa pagsugat kaniya.
4 And said unto him, Run, speak to this young man, saying, Jerusalem shall be inhabited [as] towns without walls for the multitude of men and cattle therein:
Miingon ang ikaduhang anghel kaniya, “Dagan ug sultihi kanang batan-ong lalaki; pag-ingon, 'Molingkod ang Jerusalem didto sa walay paril nga nasod tungod sa kadaghan sa mga lalaki ug mga mananap nga anaa kaniya.
5 For I, saith the LORD, will be unto her a wall of fire round about, and will be the glory in the midst of her.
Tungod kay— mamahimo ako nga paril nga kalayo libot kaniya, ug mamahimo niya akong himaya diha sa iyang taliwala—mao kini ang gipamulong ni Yahweh.
6 Ho, ho, [come forth], and flee from the land of the north, saith the LORD: for I have spread you abroad as the four winds of the heaven, saith the LORD.
Pagdali! Pagdali! gikan sa yuta sa amihanan—mao kini ang gipamulong ni Yahweh— tungod kay gipatibulaag ko kamo sama sa upat ka mga hangin sa kawanangan! —Mao kini ang gipamulong ni Yahweh.
7 Deliver thyself, O Zion, that dwellest [with] the daughter of Babylon.
Pagdali! Ikyas ngadto sa Zion, kamo nga namuyo uban sa mga anak nga babaye sa Babilonia!'''
8 For thus saith the LORD of hosts; After the glory hath he sent me unto the nations which spoiled you: for he that toucheth you toucheth the apple of his eye.
Tungod kay pagkahuman sa pagpasidungog ug pagpadala kanako ni Yahweh nga labawng makagagahom batok sa mga nasod nga nangilog kaninyo— kay si bisan kinsa nga migunit kanimo, nakagunit gayod sa mahinungdanong butang nga gipanalipdan sa Dios! —human sa pagbuhat ni Yahweh niini, miingon siya,
9 For, behold, I will shake mine hand upon them, and they shall be a spoil to their servants: and ye shall know that the LORD of hosts hath sent me.
“Ang akong mga kamot mismo ang motay-og kanila, ug ilogan sila sa ilang mga ulipon.” Unya masayran gayod ninyo nga si Yahweh nga makagagahom ang nagpadala kanako.
10 Sing and rejoice, O daughter of Zion: for, lo, I come, and I will dwell in the midst of thee, saith the LORD.
“Pag-awit alang sa kalipay, anak nga babaye sa Zion, tungod kay hapit na akong moanha ug mopuyo uban kaninyo! —Mao kini ang gipamulong ni Yahweh.”
11 And many nations shall be joined to the LORD in that day, and shall be my people: and I will dwell in the midst of thee, and thou shalt know that the LORD of hosts hath sent me unto thee.
Unya ang inila nga mga nasod maghiusa ngadto kang Yahweh nianang adlawa. Miingon siya, “Unya mahimo kamong akong katawhan; tungod kay mopuyo ako taliwala kaninyo,” ug masayran ninyo nga si Yahweh nga labawng makagagahom ang nagpadala kanako nganha kaninyo.
12 And the LORD shall inherit Judah his portion in the holy land, and shall choose Jerusalem again.
Tungod kay maangkon ni Yahweh ang Juda ingon nga iyang katungod sa pagpanag-iya diha sa balaang yuta ug pilion pag-usab ang Jerusalem alang sa iyang kaugalingon.
13 Be silent, O all flesh, before the LORD: for he is raised up out of his holy habitation.
Paghilom, kamong tanang binuhat, diha sa atubangan ni Yahweh, tungod kay mokanaog siya gikan sa iyang balaang dapit!
