Romans 12
1 I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God, that ye present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable unto God, [which is] your reasonable service.
ഹേ ഭ്രാതര ഈശ്വരസ്യ കൃപയാഹം യുഷ്മാൻ വിനയേ യൂയം സ്വം സ്വം ശരീരം സജീവം പവിത്രം ഗ്രാഹ്യം ബലിമ് ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ സമുത്സൃജത, ഏഷാ സേവാ യുഷ്മാകം യോഗ്യാ|
2 And be not conformed to this world: but be ye transformed by the renewing of your mind, that ye may prove what [is] that good, and acceptable, and perfect, will of God. (aiōn g165)
അപരം യൂയം സാംസാരികാ ഇവ മാചരത, കിന്തു സ്വം സ്വം സ്വഭാവം പരാവർത്യ നൂതനാചാരിണോ ഭവത, തത ഈശ്വരസ്യ നിദേശഃ കീദൃഗ് ഉത്തമോ ഗ്രഹണീയഃ സമ്പൂർണശ്ചേതി യുഷ്മാഭിരനുഭാവിഷ്യതേ| (aiōn g165)
3 For I say, through the grace given unto me, to every man that is among you, not to think [of himself] more highly than he ought to think; but to think soberly, according as God hath dealt to every man the measure of faith.
കശ്ചിദപി ജനോ യോഗ്യത്വാദധികം സ്വം ന മന്യതാം കിന്തു ഈശ്വരോ യസ്മൈ പ്രത്യയസ്യ യത്പരിമാണമ് അദദാത് സ തദനുസാരതോ യോഗ്യരൂപം സ്വം മനുതാമ്, ഈശ്വരാദ് അനുഗ്രഹം പ്രാപ്തഃ സൻ യുഷ്മാകമ് ഏകൈകം ജനമ് ഇത്യാജ്ഞാപയാമി|
4 For as we have many members in one body, and all members have not the same office:
യതോ യദ്വദസ്മാകമ് ഏകസ്മിൻ ശരീരേ ബഹൂന്യങ്ഗാനി സന്തി കിന്തു സർവ്വേഷാമങ്ഗാനാം കാര്യ്യം സമാനം നഹി;
5 So we, [being] many, are one body in Christ, and every one members one of another.
തദ്വദസ്മാകം ബഹുത്വേഽപി സർവ്വേ വയം ഖ്രീഷ്ടേ ഏകശരീരാഃ പരസ്പരമ് അങ്ഗപ്രത്യങ്ഗത്വേന ഭവാമഃ|
6 Having then gifts differing according to the grace that is given to us, whether prophecy, [let us prophesy] according to the proportion of faith;
അസ്മാദ് ഈശ്വരാനുഗ്രഹേണ വിശേഷം വിശേഷം ദാനമ് അസ്മാസു പ്രാപ്തേഷു സത്സു കോപി യദി ഭവിഷ്യദ്വാക്യം വദതി തർഹി പ്രത്യയസ്യ പരിമാണാനുസാരതഃ സ തദ് വദതു;
7 Or ministry, [let us wait] on [our] ministering: or he that teacheth, on teaching;
യദ്വാ യദി കശ്ചിത് സേവനകാരീ ഭവതി തർഹി സ തത്സേവനം കരോതു; അഥവാ യദി കശ്ചിദ് അധ്യാപയിതാ ഭവതി തർഹി സോഽധ്യാപയതു;
8 Or he that exhorteth, on exhortation: he that giveth, [let him do it] with simplicity; he that ruleth, with diligence; he that sheweth mercy, with cheerfulness.
തഥാ യ ഉപദേഷ്ടാ ഭവതി സ ഉപദിശതു യശ്ച ദാതാ സ സരലതയാ ദദാതു യസ്ത്വധിപതിഃ സ യത്നേനാധിപതിത്വം കരോതു യശ്ച ദയാലുഃ സ ഹൃഷ്ടമനസാ ദയതാമ്|
9 [Let] love be without dissimulation. Abhor that which is evil; cleave to that which is good.
അപരഞ്ച യുഷ്മാകം പ്രേമ കാപട്യവർജിതം ഭവതു യദ് അഭദ്രം തദ് ഋതീയധ്വം യച്ച ഭദ്രം തസ്മിൻ അനുരജ്യധ്വമ്|
10 [Be] kindly affectioned one to another with brotherly love; in honour preferring one another;
അപരം ഭ്രാതൃത്വപ്രേമ്നാ പരസ്പരം പ്രീയധ്വം സമാദരാദ് ഏകോഽപരജനം ശ്രേഷ്ഠം ജാനീധ്വമ്|
11 Not slothful in business; fervent in spirit; serving the Lord;
തഥാ കാര്യ്യേ നിരാലസ്യാ മനസി ച സോദ്യോഗാഃ സന്തഃ പ്രഭും സേവധ്വമ്|
12 Rejoicing in hope; patient in tribulation; continuing instant in prayer;
അപരം പ്രത്യാശായാമ് ആനന്ദിതാ ദുഃഖസമയേ ച ധൈര്യ്യയുക്താ ഭവത; പ്രാർഥനായാം സതതം പ്രവർത്തധ്വം|
13 Distributing to the necessity of saints; given to hospitality.
പവിത്രാണാം ദീനതാം ദൂരീകുരുധ്വമ് അതിഥിസേവായാമ് അനുരജ്യധ്വമ്|
14 Bless them which persecute you: bless, and curse not.
യേ ജനാ യുഷ്മാൻ താഡയന്തി താൻ ആശിഷം വദത ശാപമ് അദത്ത്വാ ദദ്ധ്വമാശിഷമ്|
15 Rejoice with them that do rejoice, and weep with them that weep.
യേ ജനാ ആനന്ദന്തി തൈഃ സാർദ്ധമ് ആനന്ദത യേ ച രുദന്തി തൈഃ സഹ രുദിത|
16 [Be] of the same mind one toward another. Mind not high things, but condescend to men of low estate. Be not wise in your own conceits.
അപരഞ്ച യുഷ്മാകം മനസാം പരസ്പരമ് ഏകോഭാവോ ഭവതു; അപരമ് ഉച്ചപദമ് അനാകാങ്ക്ഷ്യ നീചലോകൈഃ സഹാപി മാർദവമ് ആചരത; സ്വാൻ ജ്ഞാനിനോ ന മന്യധ്വം|
17 Recompense to no man evil for evil. Provide things honest in the sight of all men.
പരസ്മാദ് അപകാരം പ്രാപ്യാപി പരം നാപകുരുത| സർവ്വേഷാം ദൃഷ്ടിതോ യത് കർമ്മോത്തമം തദേവ കുരുത|
18 If it be possible, as much as lieth in you, live peaceably with all men.
യദി ഭവിതും ശക്യതേ തർഹി യഥാശക്തി സർവ്വലോകൈഃ സഹ നിർവ്വിരോധേന കാലം യാപയത|
19 Dearly beloved, avenge not yourselves, but [rather] give place unto wrath: for it is written, Vengeance [is] mine; I will repay, saith the Lord.
ഹേ പ്രിയബന്ധവഃ, കസ്മൈചിദ് അപകാരസ്യ സമുചിതം ദണ്ഡം സ്വയം ന ദദ്ധ്വം, കിന്ത്വീശ്വരീയക്രോധായ സ്ഥാനം ദത്ത യതോ ലിഖിതമാസ്തേ പരമേശ്വരഃ കഥയതി, ദാനം ഫലസ്യ മത്കർമ്മ സൂചിതം പ്രദദാമ്യഹം|
20 Therefore if thine enemy hunger, feed him; if he thirst, give him drink: for in so doing thou shalt heap coals of fire on his head.
ഇതികാരണാദ് രിപു ര്യദി ക്ഷുധാർത്തസ്തേ തർഹി തം ത്വം പ്രഭോജയ| തഥാ യദി തൃഷാർത്തഃ സ്യാത് തർഹി തം പരിപായയ| തേന ത്വം മസ്തകേ തസ്യ ജ്വലദഗ്നിം നിധാസ്യസി|
21 Be not overcome of evil, but overcome evil with good.
കുക്രിയയാ പരാജിതാ ന സന്ത ഉത്തമക്രിയയാ കുക്രിയാം പരാജയത|
