Psalms 81

1 To the chief Musician upon Gittith, [A Psalm] of Asaph. Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.

۱ برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

2 Take a psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.

۲ سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

3 Blow up the trumpet in the new moon, in the time appointed, on our solemn feast day.

۳ کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

4 For this [was] a statute for Israel, [and] a law of the God of Jacob.

۴ زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

5 This he ordained in Joseph [for] a testimony, when he went out through the land of Egypt: [where] I heard a language [that] I understood not.

۵ این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

6 I removed his shoulder from the burden: his hands were delivered from the pots.

۶ «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

7 Thou calledst in trouble, and I delivered thee; I answered thee in the secret place of thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)

۷ در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

8 Hear, O my people, and I will testify unto thee: O Israel, if thou wilt hearken unto me;

۸ «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

9 There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.

۹ در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

10 I [am] the LORD thy God, which brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.

۱۰ من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

11 But my people would not hearken to my voice; and Israel would none of me.

۱۱ لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

12 So I gave them up unto their own hearts’ lust: [and] they walked in their own counsels.

۱۲ پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

13 Oh that my people had hearkened unto me, [and] Israel had walked in my ways!

۱۳ ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

14 I should soon have subdued their enemies, and turned my hand against their adversaries.

۱۴ آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

15 The haters of the LORD should have submitted themselves unto him: but their time should have endured for ever.

۱۵ آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

16 He should have fed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I have satisfied thee.

۱۶ ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»