Psalms 78
1 Maschil of Asaph. Give ear, O my people, [to] my law: incline your ears to the words of my mouth.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 I will open my mouth in a parable: I will utter dark sayings of old:
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 Which we have heard and known, and our fathers have told us.
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 We will not hide [them] from their children, shewing to the generation to come the praises of the LORD, and his strength, and his wonderful works that he hath done.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 That the generation to come might know [them, even] the children [which] should be born; [who] should arise and declare [them] to their children:
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 That they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments:
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation [that] set not their heart aright, and whose spirit was not stedfast with God.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 The children of Ephraim, [being] armed, [and] carrying bows, turned back in the day of battle.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 And forgat his works, and his wonders that he had shewed them.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 Marvellous things did he in the sight of their fathers, in the land of Egypt, [in] the field of Zoan.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 He divided the sea, and caused them to pass through; and he made the waters to stand as an heap.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 In the daytime also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 He clave the rocks in the wilderness, and gave [them] drink as [out of] the great depths.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 And they sinned yet more against him by provoking the most High in the wilderness.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 And they tempted God in their heart by asking meat for their lust.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 Yea, they spake against God; they said, Can God furnish a table in the wilderness?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Behold, he smote the rock, that the waters gushed out, and the streams overflowed; can he give bread also? can he provide flesh for his people?
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Therefore the LORD heard [this], and was wroth: so a fire was kindled against Jacob, and anger also came up against Israel;
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 Because they believed not in God, and trusted not in his salvation:
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Though he had commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven,
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 And had rained down manna upon them to eat, and had given them of the corn of heaven.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Man did eat angels’ food: he sent them meat to the full.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 He caused an east wind to blow in the heaven: and by his power he brought in the south wind.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 He rained flesh also upon them as dust, and feathered fowls like as the sand of the sea:
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 And he let [it] fall in the midst of their camp, round about their habitations.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 So they did eat, and were well filled: for he gave them their own desire;
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 They were not estranged from their lust. But while their meat [was] yet in their mouths,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 The wrath of God came upon them, and slew the fattest of them, and smote down the chosen [men] of Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 For all this they sinned still, and believed not for his wondrous works.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Therefore their days did he consume in vanity, and their years in trouble.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 When he slew them, then they sought him: and they returned and enquired early after God.
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 And they remembered that God [was] their rock, and the high God their redeemer.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 Nevertheless they did flatter him with their mouth, and they lied unto him with their tongues.
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 For their heart was not right with him, neither were they stedfast in his covenant.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 But he, [being] full of compassion, forgave [their] iniquity, and destroyed [them] not: yea, many a time turned he his anger away, and did not stir up all his wrath.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 For he remembered that they [were but] flesh; a wind that passeth away, and cometh not again.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 How oft did they provoke him in the wilderness, [and] grieve him in the desert!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Yea, they turned back and tempted God, and limited the Holy One of Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 They remembered not his hand, [nor] the day when he delivered them from the enemy.
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 How he had wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan:
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 And had turned their rivers into blood; and their floods, that they could not drink.
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 He sent divers sorts of flies among them, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 He gave also their increase unto the caterpiller, and their labour unto the locust.
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 He destroyed their vines with hail, and their sycomore trees with frost.
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 He gave up their cattle also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, by sending evil angels [among them].
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 He made a way to his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 And smote all the firstborn in Egypt; the chief of [their] strength in the tabernacles of Ham:
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 But made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 And he led them on safely, so that they feared not: but the sea overwhelmed their enemies.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 And he brought them to the border of his sanctuary, [even to] this mountain, [which] his right hand had purchased.
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 He cast out the heathen also before them, and divided them an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Yet they tempted and provoked the most high God, and kept not his testimonies:
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 But turned back, and dealt unfaithfully like their fathers: they were turned aside like a deceitful bow.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 When God heard [this], he was wroth, and greatly abhorred Israel:
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 So that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent [which] he placed among men;
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 And delivered his strength into captivity, and his glory into the enemy’s hand.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 He gave his people over also unto the sword; and was wroth with his inheritance.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 The fire consumed their young men; and their maidens were not given to marriage.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Their priests fell by the sword; and their widows made no lamentation.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Then the Lord awaked as one out of sleep, [and] like a mighty man that shouteth by reason of wine.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 And he smote his enemies in the hinder parts: he put them to a perpetual reproach.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 Moreover he refused the tabernacle of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim:
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 And he built his sanctuary like high [palaces], like the earth which he hath established for ever.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 He chose David also his servant, and took him from the sheepfolds:
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 From following the ewes great with young he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 So he fed them according to the integrity of his heart; and guided them by the skilfulness of his hands.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
