Psalms 77
1 To the chief Musician, to Jeduthun, A Psalm of Asaph. I cried unto God with my voice, [even] unto God with my voice; and he gave ear unto me.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. (Selah)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Thou holdest mine eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 I have considered the days of old, the years of ancient times.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 I call to remembrance my song in the night: I commune with mine own heart: and my spirit made diligent search.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Is his mercy clean gone for ever? doth [his] promise fail for evermore?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Hath God forgotten to be gracious? hath he in anger shut up his tender mercies? (Selah)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 And I said, This [is] my infirmity: [but I will remember] the years of the right hand of the most High.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 I will remember the works of the LORD: surely I will remember thy wonders of old.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 I will meditate also of all thy work, and talk of thy doings.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Thy way, O God, [is] in the sanctuary: who [is so] great a God as [our] God?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Thou [art] the God that doest wonders: thou hast declared thy strength among the people.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Thou hast with [thine] arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they were afraid: the depths also were troubled.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 The clouds poured out water: the skies sent out a sound: thine arrows also went abroad.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 The voice of thy thunder [was] in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Thy way [is] in the sea, and thy path in the great waters, and thy footsteps are not known.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
