Psalms 73
1 A Psalm of Asaph. Truly God [is] good to Israel, [even] to such as are of a clean heart.
Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
2 But as for me, my feet were almost gone; my steps had well nigh slipped.
Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
3 For I was envious at the foolish, [when] I saw the prosperity of the wicked.
Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
4 For [there are] no bands in their death: but their strength [is] firm.
Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5 They [are] not in trouble [as other] men; neither are they plagued like [other] men.
Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6 Therefore pride compasseth them about as a chain; violence covereth them [as] a garment.
Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7 Their eyes stand out with fatness: they have more than heart could wish.
Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8 They are corrupt, and speak wickedly [concerning] oppression: they speak loftily.
Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9 They set their mouth against the heavens, and their tongue walketh through the earth.
Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 Therefore his people return hither: and waters of a full [cup] are wrung out to them.
Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 And they say, How doth God know? and is there knowledge in the most High?
«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 Behold, these [are] the ungodly, who prosper in the world; they increase [in] riches.
Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 Verily I have cleansed my heart [in] vain, and washed my hands in innocency.
«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 For all the day long have I been plagued, and chastened every morning.
Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
15 If I say, I will speak thus; behold, I should offend [against] the generation of thy children.
Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 When I thought to know this, it [was] too painful for me;
Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 Until I went into the sanctuary of God; [then] understood I their end.
Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
18 Surely thou didst set them in slippery places: thou castedst them down into destruction.
Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 How are they [brought] into desolation, as in a moment! they are utterly consumed with terrors.
Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 As a dream when [one] awaketh; [so], O Lord, when thou awakest, thou shalt despise their image.
Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
21 Thus my heart was grieved, and I was pricked in my reins.
Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
22 So foolish [was] I, and ignorant: I was [as] a beast before thee.
Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
23 Nevertheless I [am] continually with thee: thou hast holden [me] by my right hand.
Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
24 Thou shalt guide me with thy counsel, and afterward receive me [to] glory.
Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
25 Whom have I in heaven [but thee]? and [there is] none upon earth [that] I desire beside thee.
Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
26 My flesh and my heart faileth: [but] God [is] the strength of my heart, and my portion for ever.
Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
27 For, lo, they that are far from thee shall perish: thou hast destroyed all them that go a whoring from thee.
Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
28 But [it is] good for me to draw near to God: I have put my trust in the Lord GOD, that I may declare all thy works.
Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
