Psalms 69

1 To the chief Musician upon Shoshannim, [A Psalm] of David. Save me, O God; for the waters are come in unto [my] soul.

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

2 I sink in deep mire, where [there is] no standing: I am come into deep waters, where the floods overflow me.

در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

3 I am weary of my crying: my throat is dried: mine eyes fail while I wait for my God.

از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

4 They that hate me without a cause are more than the hairs of mine head: they that would destroy me, [being] mine enemies wrongfully, are mighty: then I restored [that] which I took not away.

آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

5 O God, thou knowest my foolishness; and my sins are not hid from thee.

ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

6 Let not them that wait on thee, O Lord GOD of hosts, be ashamed for my sake: let not those that seek thee be confounded for my sake, O God of Israel.

ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

7 Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.

من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

8 I am become a stranger unto my brethren, and an alien unto my mother’s children.

نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

9 For the zeal of thine house hath eaten me up; and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.

اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

10 When I wept, [and chastened] my soul with fasting, that was to my reproach.

هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

11 I made sackcloth also my garment; and I became a proverb to them.

وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

12 They that sit in the gate speak against me; and I [was] the song of the drunkards.

مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

13 But as for me, my prayer [is] unto thee, O LORD, [in] an acceptable time: O God, in the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.

اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

14 Deliver me out of the mire, and let me not sink: let me be delivered from them that hate me, and out of the deep waters.

مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

15 Let not the waterflood overflow me, neither let the deep swallow me up, and let not the pit shut her mouth upon me.

مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

16 Hear me, O LORD; for thy lovingkindness [is] good: turn unto me according to the multitude of thy tender mercies.

ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

17 And hide not thy face from thy servant; for I am in trouble: hear me speedily.

روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

18 Draw nigh unto my soul, [and] redeem it: deliver me because of mine enemies.

نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

19 Thou hast known my reproach, and my shame, and my dishonour: mine adversaries [are] all before thee.

می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

20 Reproach hath broken my heart; and I am full of heaviness: and I looked [for some] to take pity, but [there was] none; and for comforters, but I found none.

طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

21 They gave me also gall for my meat; and in my thirst they gave me vinegar to drink.

به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

22 Let their table become a snare before them: and [that which should have been] for [their] welfare, [let it become] a trap.

بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

23 Let their eyes be darkened, that they see not; and make their loins continually to shake.

چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

24 Pour out thine indignation upon them, and let thy wrathful anger take hold of them.

خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

25 Let their habitation be desolate; [and] let none dwell in their tents.

ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

26 For they persecute [him] whom thou hast smitten; and they talk to the grief of those whom thou hast wounded.

زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

27 Add iniquity unto their iniquity: and let them not come into thy righteousness.

گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

28 Let them be blotted out of the book of the living, and not be written with the righteous.

نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

29 But I [am] poor and sorrowful: let thy salvation, O God, set me up on high.

اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

30 I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving.

با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

31 [This] also shall please the LORD better than an ox [or] bullock that hath horns and hoofs.

خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

32 The humble shall see [this, and] be glad: and your heart shall live that seek God.

اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

33 For the LORD heareth the poor, and despiseth not his prisoners.

خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

34 Let the heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may dwell there, and have it in possession.

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

36 The seed also of his servants shall inherit it: and they that love his name shall dwell therein.

فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.