< Psalms 4 >

1 To the chief Musician on Neginoth, A Psalm of David. Hear me when I call, O God of my righteousness: thou hast enlarged me [when I was] in distress; have mercy upon me, and hear my prayer.
برای سالار مغنیان برذوات اوتار. مزمور داود ای خدای عدالت من، چون بخوانم مرا مستجاب فرما. در تنگی مرا وسعت دادی. بر من کرم فرموده، دعای مرا بشنو.۱
2 O ye sons of men, how long [will ye turn] my glory into shame? [how long] will ye love vanity, [and] seek after leasing? (Selah)
‌ای فرزندان انسان تا به کی جلال من عار خواهد بود، و بطالت را دوست داشته، دروغ را خواهید طلبید؟ سلاه۲
3 But know that the LORD hath set apart him that is godly for himself: the LORD will hear when I call unto him.
اما بدانید که خداوند مرد صالح را برای خودانتخاب کرده است، و چون او را بخوانم خداوندخواهد شنید.۳
4 Stand in awe, and sin not: commune with your own heart upon your bed, and be still. (Selah)
خشم گیرید و گناه مورزید. در دلها بربسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید. سلاه۴
5 Offer the sacrifices of righteousness, and put your trust in the LORD.
قربانی های عدالت را بگذرانید و بر خداوندتوکل نمایید.۵
6 [There be] many that say, Who will shew us [any] good? LORD, lift thou up the light of thy countenance upon us.
بسیاری می‌گویند: «کیست که به ما احسان نماید؟» ای خداوند نور چهره خویش را بر مابرافراز.۶
7 Thou hast put gladness in my heart, more than in the time [that] their corn and their wine increased.
شادمانی در دل من پدید آورده‌ای، بیشتر از وقتی که غله و شیره ایشان افزون گردید.۷
8 I will both lay me down in peace, and sleep: for thou, LORD, only makest me dwell in safety.
بسلامتی می‌خسبم و به خواب هم می‌روم زیراکه تو فقط‌ای خداوند مرا در اطمینان ساکن می‌سازی.۸

< Psalms 4 >