Psalms 38
1 A Psalm of David, to bring to remembrance. O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
2 For thine arrows stick fast in me, and thy hand presseth me sore.
Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
3 [There is] no soundness in my flesh because of thine anger; neither [is there any] rest in my bones because of my sin.
Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
4 For mine iniquities are gone over mine head: as an heavy burden they are too heavy for me.
Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
5 My wounds stink [and] are corrupt because of my foolishness.
Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
6 I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
7 For my loins are filled with a loathsome [disease: ] and [there is] no soundness in my flesh.
Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
8 I am feeble and sore broken: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
9 Lord, all my desire [is] before thee; and my groaning is not hid from thee.
Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
10 My heart panteth, my strength faileth me: as for the light of mine eyes, it also is gone from me.
Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
11 My lovers and my friends stand aloof from my sore; and my kinsmen stand afar off.
Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
12 They also that seek after my life lay snares [for me: ] and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
13 But I, as a deaf [man], heard not; and [I was] as a dumb man [that] openeth not his mouth.
Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
14 Thus I was as a man that heareth not, and in whose mouth [are] no reproofs.
Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
15 For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt hear, O Lord my God.
Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
16 For I said, [Hear me], lest [otherwise] they should rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify [themselves] against me.
Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
17 For I [am] ready to halt, and my sorrow [is] continually before me.
Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
18 For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.
Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
19 But mine enemies [are] lively, [and] they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
20 They also that render evil for good are mine adversaries; because I follow [the thing that] good [is].
Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
21 Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
22 Make haste to help me, O Lord my salvation.
И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
