Psalms 38
1 A Psalm of David, to bring to remembrance. O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
Davudun yadasalma məzmuru. Ya Rəbb, qəzəblənib məni töhmətləndirmə, Hiddətlənib məni tənbeh eləmə.
2 For thine arrows stick fast in me, and thy hand presseth me sore.
Artıq Sənin oxların mənə saplanıb, Əllərin üstümə ağırlıq salıb.
3 [There is] no soundness in my flesh because of thine anger; neither [is there any] rest in my bones because of my sin.
Bədənimdə qəzəbindən sağ yer qalmadı, Günahıma görə sümüklərim də xəstəlik tapdı.
4 For mine iniquities are gone over mine head: as an heavy burden they are too heavy for me.
Çünki təqsirlərim başımdan aşır, Ağır yük tək onlara gücüm çatmır.
5 My wounds stink [and] are corrupt because of my foolishness.
Ağılsızlığımın üzündən Yaralarım iyrənc və irinlidir.
6 I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
Mənim qəddim əyilib, ikiqat bükülmüşəm, Gün boyu yaslı gəzirəm.
7 For my loins are filled with a loathsome [disease: ] and [there is] no soundness in my flesh.
Çünki belim qızdırmadan yandı, Bədənimdə sağ yer qalmadı.
8 I am feeble and sore broken: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
Taqətim kəsildi, çox əzilmişəm, Ürəyimdəki iztiraba görə ah-zar edirəm.
9 Lord, all my desire [is] before thee; and my groaning is not hid from thee.
Ey Xudavənd, mənim arzu-diləyim hüzurundadır, Mənim iniltilərim Səndən gizli qalmır.
10 My heart panteth, my strength faileth me: as for the light of mine eyes, it also is gone from me.
Ürəyim çırpınır, gücüm tükəndi, Gözlərimin nuru da söndü.
11 My lovers and my friends stand aloof from my sore; and my kinsmen stand afar off.
Azarımı görüb məndən dost-yoldaşım uzaqlaşdı, Qohumlarım məndən uzaqda qaldı.
12 They also that seek after my life lay snares [for me: ] and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
Canımın qəsdinə duranlar mənə tələ qurur, Bədxahlarım ölümümdən danışır, Gün boyu mənim üçün hiylə qururlar.
13 But I, as a deaf [man], heard not; and [I was] as a dumb man [that] openeth not his mouth.
Mən bir kar kimi eşitmirəm, Dilsiz-ağızsız bir lal kimiyəm.
14 Thus I was as a man that heareth not, and in whose mouth [are] no reproofs.
Dilsiz-cavabsız Bir lal-kar kimiyəm.
15 For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt hear, O Lord my God.
Ya Rəbb, ümidim Sənə qalıb, Ey Xudavənd Allahım, Səndən cavab gözləyirəm!
16 For I said, [Hear me], lest [otherwise] they should rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify [themselves] against me.
Dedim ki, qoy halıma sevinməsinlər, Ayağım büdrəyəndə qarşımda öyünməsinlər.
17 For I [am] ready to halt, and my sorrow [is] continually before me.
Mən yıxılmaq üzrəyəm, Daim əzabla üz-üzəyəm.
18 For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.
Təqsirlərimi etiraf edirəm, Günahlarım üçün nigarançılıq çəkirəm.
19 But mine enemies [are] lively, [and] they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
Düşmənlərim qüvvətlidir, hələ sağdır, Nahaq yerə mənə nifrət edənlər çoxdur.
20 They also that render evil for good are mine adversaries; because I follow [the thing that] good [is].
Yaxşılığa yamanlıq edənlər Yaxşılığa meyl etdiyimə görə əleyhimə durublar.
21 Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
Ya Rəbb, məni tərk etmə! Ey Allahım, məndən uzaq dayanma!
22 Make haste to help me, O Lord my salvation.
Ey Xudavənd, tez imdadıma çat, Mənim xilaskarım Sənsən!
