Psalms 22

1 To the chief Musician upon Aijeleth Shahar, A Psalm of David. My God, my God, why hast thou forsaken me? [why art thou so] far from helping me, [and from] the words of my roaring?

۱ برای سالار مغنیان بر غزاله صبح. مزمور داود ای خدای من، ای خدای من، چرا مراترک کرده‌ای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟

2 O my God, I cry in the daytime, but thou hearest not; and in the night season, and am not silent.

۲ ‌ای خدای من در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز و مراخاموشی نیست.

3 But thou [art] holy, [O thou] that inhabitest the praises of Israel.

۳ و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشسته‌ای.

4 Our fathers trusted in thee: they trusted, and thou didst deliver them.

۴ پدران ما بر توتوکل داشتند. بر تو توکل داشتند و ایشان راخلاصی دادی.

5 They cried unto thee, and were delivered: they trusted in thee, and were not confounded.

۵ نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند.

6 But I [am] a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.

۶ و اما من کرم هستم و انسان نی. عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شده قوم.

7 All they that see me laugh me to scorn: they shoot out the lip, they shake the head, [saying],

۷ هرکه مرا بیند به من استهزا می‌کند. لبهای خود را باز می‌کنند وسرهای خود را می‌جنبانند (و می‌گویند):

8 He trusted on the LORD [that] he would deliver him: let him deliver him, seeing he delighted in him.

۸ «برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت می‌دارد.»

9 But thou [art] he that took me out of the womb: thou didst make me hope [when I was] upon my mother’s breasts.

۹ زیرا که تومرا از شکم بیرون آوردی؛ وقتی که بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختی.

10 I was cast upon thee from the womb: thou [art] my God from my mother’s belly.

۱۰ از رحم برتو انداخته شدم. از شکم مادرم خدای من توهستی.

11 Be not far from me; for trouble [is] near; for [there is] none to help.

۱۱ از من دور مباش زیرا تنگی نزدیک است. و کسی نیست که مدد کند.

12 Many bulls have compassed me: strong [bulls] of Bashan have beset me round.

۱۲ گاوان نربسیار دور مرا گرفته‌اند. زورمندان باشان مرااحاطه کرده‌اند.

13 They gaped upon me [with] their mouths, [as] a ravening and a roaring lion.

۱۳ دهان خود را بر من باز کردند، مثل شیر درنده غران.

14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint: my heart is like wax; it is melted in the midst of my bowels.

۱۴ مثل آب ریخته شده‌ام. وهمه استخوانهایم از هم گسیخته. دلم مثل موم گردیده، در میان احشایم گداخته شده است.

15 My strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my jaws; and thou hast brought me into the dust of death.

۱۵ قوت من مثل سفال خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. و مرا به خاک موت نهاده‌ای.

16 For dogs have compassed me: the assembly of the wicked have inclosed me: they pierced my hands and my feet.

۱۶ زیراسگان دور مرا گرفته‌اند. جماعت اشرار مرا احاطه کرده، دستها و پایهای مرا سفته‌اند.

17 I may tell all my bones: they look [and] stare upon me.

۱۷ همه استخوانهای خود را می‌شمارم. ایشان به من چشم دوخته، می‌نگرند.

18 They part my garments among them, and cast lots upon my vesture.

۱۸ رخت مرا در میان خود تقسیم کردند. و بر لباس من قرعه انداختند.

19 But be not thou far from me, O LORD: O my strength, haste thee to help me.

۱۹ اما تو‌ای خداوند دور مباش. ای قوت من برای نصرت من شتاب کن.

20 Deliver my soul from the sword; my darling from the power of the dog.

۲۰ جان مرا از شمشیرخلاص کن. و یگانه مرا از دست سگان.

21 Save me from the lion’s mouth: for thou hast heard me from the horns of the unicorns.

۲۱ مرا ازدهان شیر خلاصی ده. ای که از میان شاخهای گاووحشی مرا اجابت کرده‌ای.

22 I will declare thy name unto my brethren: in the midst of the congregation will I praise thee.

۲۲ نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد. در میان جماعت تو راتسبیح خواهم خواند.

23 Ye that fear the LORD, praise him; all ye the seed of Jacob, glorify him; and fear him, all ye the seed of Israel.

۲۳ ‌ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید. تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید. و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید.

24 For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither hath he hid his face from him; but when he cried unto him, he heard.

۲۴ زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود رااز او نپوشانیده است. و چون نزد وی فریاد برآورداو را اجابت فرمود.

25 My praise [shall be] of thee in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.

۲۵ تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضورترسندگانت ادا خواهم نمود.

26 The meek shall eat and be satisfied: they shall praise the LORD that seek him: your heart shall live for ever.

۲۶ حلیمان غذاخورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او راتسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالاباد.

27 All the ends of the world shall remember and turn unto the LORD: and all the kindreds of the nations shall worship before thee.

۲۷ جمیع کرانه های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهندنمود. و همه قبایل امت‌ها به حضور تو سجده خواهند کرد.

28 For the kingdom [is] the LORD’s: and he [is] the governor among the nations.

۲۸ زیرا سلطنت از آن خداونداست. و او بر امت‌ها مسلط است.

29 All [they that be] fat upon earth shall eat and worship: all they that go down to the dust shall bow before him: and none can keep alive his own soul.

۲۹ همه متمولان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد. وبه حضور وی هر‌که به خاک فرو می‌رود رکوع خواهد نمود. و کسی جان خود را زنده نخواهدساخت.

30 A seed shall serve him; it shall be accounted to the Lord for a generation.

۳۰ ذریتی او را عبادت خواهند کرد ودرباره خداوند طبقه بعد را اخبار خواهند نمود.

31 They shall come, and shall declare his righteousness unto a people that shall be born, that he hath done [this].

۳۱ ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبرخواهند داد، قومی را که متولد خواهند شد که اواین کار کرده است.