Psalms 137

1 By the rivers of Babylon, there we sat down, yea, we wept, when we remembered Zion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 We hanged our harps upon the willows in the midst thereof.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 For there they that carried us away captive required of us a song; and they that wasted us [required of us] mirth, [saying], Sing us [one] of the songs of Zion.

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How shall we sing the LORD’s song in a strange land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget [her cunning].

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 If I do not remember thee, let my tongue cleave to the roof of my mouth; if I prefer not Jerusalem above my chief joy.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Remember, O LORD, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase [it], rase [it, even] to the foundation thereof.

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 O daughter of Babylon, who art to be destroyed; happy [shall he be], that rewardeth thee as thou hast served us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Happy [shall he be], that taketh and dasheth thy little ones against the stones.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!