Psalms 12

1 To the chief Musician upon Sheminith, A Psalm of David. Help, LORD; for the godly man ceaseth; for the faithful fail from among the children of men.

Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.

2 They speak vanity every one with his neighbour: [with] flattering lips [and] with a double heart do they speak.

Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.

3 The LORD shall cut off all flattering lips, [and] the tongue that speaketh proud things:

Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

4 Who have said, With our tongue will we prevail; our lips [are] our own: who [is] lord over us?

Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

5 For the oppression of the poor, for the sighing of the needy, now will I arise, saith the LORD; I will set [him] in safety [from him that] puffeth at him.

Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.

6 The words of the LORD [are] pure words: [as] silver tried in a furnace of earth, purified seven times.

Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.

7 Thou shalt keep them, O LORD, thou shalt preserve them from this generation for ever.

Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.

8 The wicked walk on every side, when the vilest men are exalted.

Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.