Psalms 109
1 To the chief Musician, A Psalm of David. Hold not thy peace, O God of my praise;
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
2 For the mouth of the wicked and the mouth of the deceitful are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue.
Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
3 They compassed me about also with words of hatred; and fought against me without a cause.
Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
4 For my love they are my adversaries: but I [give myself unto] prayer.
Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
5 And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.
Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
6 Set thou a wicked man over him: and let Satan stand at his right hand.
Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
7 When he shall be judged, let him be condemned: and let his prayer become sin.
У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
8 Let his days be few; [and] let another take his office.
Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
9 Let his children be fatherless, and his wife a widow.
Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
10 Let his children be continually vagabonds, and beg: let them seek [their bread] also out of their desolate places.
Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
11 Let the extortioner catch all that he hath; and let the strangers spoil his labour.
Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
12 Let there be none to extend mercy unto him: neither let there be any to favour his fatherless children.
Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
13 Let his posterity be cut off; [and] in the generation following let their name be blotted out.
Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
14 Let the iniquity of his fathers be remembered with the LORD; and let not the sin of his mother be blotted out.
Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
15 Let them be before the LORD continually, that he may cut off the memory of them from the earth.
Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
16 Because that he remembered not to shew mercy, but persecuted the poor and needy man, that he might even slay the broken in heart.
Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
17 As he loved cursing, so let it come unto him: as he delighted not in blessing, so let it be far from him.
У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
18 As he clothed himself with cursing like as with his garment, so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones.
У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
19 Let it be unto him as the garment [which] covereth him, and for a girdle wherewith he is girded continually.
Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
20 [Let] this [be] the reward of mine adversaries from the LORD, and of them that speak evil against my soul.
Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
21 But do thou for me, O GOD the Lord, for thy name’s sake: because thy mercy [is] good, deliver thou me.
Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
22 For I [am] poor and needy, and my heart is wounded within me.
Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
23 I am gone like the shadow when it declineth: I am tossed up and down as the locust.
Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
24 My knees are weak through fasting; and my flesh faileth of fatness.
Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
25 I became also a reproach unto them: [when] they looked upon me they shaked their heads.
Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
26 Help me, O LORD my God: O save me according to thy mercy:
Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
27 That they may know that this [is] thy hand; [that] thou, LORD, hast done it.
Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
28 Let them curse, but bless thou: when they arise, let them be ashamed; but let thy servant rejoice.
Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
29 Let mine adversaries be clothed with shame, and let them cover themselves with their own confusion, as with a mantle.
Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
30 I will greatly praise the LORD with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.
Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
31 For he shall stand at the right hand of the poor, to save [him] from those that condemn his soul.
Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
