Psalms 105
1 O give thanks unto the LORD; call upon his name: make known his deeds among the people.
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Sing unto him, sing psalms unto him: talk ye of all his wondrous works.
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek the LORD.
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Seek the LORD, and his strength: seek his face evermore.
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Remember his marvellous works that he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth;
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob his chosen.
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 He [is] the LORD our God: his judgments [are] in all the earth.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 He hath remembered his covenant for ever, the word [which] he commanded to a thousand generations.
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 Which [covenant] he made with Abraham, and his oath unto Isaac;
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 And confirmed the same unto Jacob for a law, [and] to Israel [for] an everlasting covenant:
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance:
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 When they were [but] a few men in number; yea, very few, and strangers in it.
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 When they went from one nation to another, from [one] kingdom to another people;
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 He suffered no man to do them wrong: yea, he reproved kings for their sakes;
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 [Saying], Touch not mine anointed, and do my prophets no harm.
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 Moreover he called for a famine upon the land: he brake the whole staff of bread.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 He sent a man before them, [even] Joseph, [who] was sold for a servant:
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 Whose feet they hurt with fetters: he was laid in iron:
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 Until the time that his word came: the word of the LORD tried him.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 The king sent and loosed him; [even] the ruler of the people, and let him go free.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 He made him lord of his house, and ruler of all his substance:
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 To bind his princes at his pleasure; and teach his senators wisdom.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 Israel also came into Egypt; and Jacob sojourned in the land of Ham.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 And he increased his people greatly; and made them stronger than their enemies.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 He turned their heart to hate his people, to deal subtilly with his servants.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 He sent Moses his servant; [and] Aaron whom he had chosen.
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 They shewed his signs among them, and wonders in the land of Ham.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 He turned their waters into blood, and slew their fish.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 Their land brought forth frogs in abundance, in the chambers of their kings.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 He spake, and there came divers sorts of flies, [and] lice in all their coasts.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 He gave them hail for rain, [and] flaming fire in their land.
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 He smote their vines also and their fig trees; and brake the trees of their coasts.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 He spake, and the locusts came, and caterpillers, and that without number,
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 And did eat up all the herbs in their land, and devoured the fruit of their ground.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 He smote also all the firstborn in their land, the chief of all their strength.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 He brought them forth also with silver and gold: and [there was] not one feeble [person] among their tribes.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Egypt was glad when they departed: for the fear of them fell upon them.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 He spread a cloud for a covering; and fire to give light in the night.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 [The people] asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 He opened the rock, and the waters gushed out; they ran in the dry places [like] a river.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 For he remembered his holy promise, [and] Abraham his servant.
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 And he brought forth his people with joy, [and] his chosen with gladness:
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 And gave them the lands of the heathen: and they inherited the labour of the people;
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 That they might observe his statutes, and keep his laws. Praise ye the LORD.
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
